Суббота, 8 февраля 2025

Вёсачка родная мая

Па дзіўную казку ў Клепачы: у аграгарадку заззяла агнямі навагодняя ёлка! (+многа фота)

Па дзіўную казку ў Клепачы: у аграгарадку заззяла агнямі навагодняя ёлка! (+многа фота)

Чым бліжэй да Новага года, тым больш у раёне святочных мерапрыемстваў, яркай ілюмінацыі, якая стварае адпаведны настрой. Так, толькі ў мінулыя выхадныя заззялі агеньчыкі адразу на трох навагодніх ёлках раёна. Адна з іх — у аграгарадку Клепачы. І сапраўды, хто сказаў, што ёлка павінна радаваць выключна жыхароў райцэнтра? Галоўны сімвал Новага года ў Клепачах запаліў агні толькі другі год, але ўжо паспеў прыцягнуць увагу сваёй незвычайнасцю і прыгажосцю. Магчыма, таму госці свята і нашы падпісчыкі ў сацсетках ужо паспелі параўнаць кляпацкую ёлку з парыжскай! Але мы ўпэўнена заяўляем: у Клепачах лепшая! Свая навагодняя ёлачка ў аграгарадку з’явілася дзякуючы сумеснай рабоце Мокраўскага сельвыканкама і ААТ «Жураўлінае». Разам вырашылі, што каля цэнтральнай сядзібы аднаго з вядучых с
Малады спецыяліст Параслянскай СШ Вікторыя Дзенісевіч: прыемна ісці на работу, ведаючы, што цябе там чакаюць

Малады спецыяліст Параслянскай СШ Вікторыя Дзенісевіч: прыемна ісці на работу, ведаючы, што цябе там чакаюць

Працягваем знаёміцца з моладдзю, якая прыехала на работу ў наш горад і раён, і даведваемся, як іх сустрэлі ў новым калектыве і як пра іх клапоцяцца на першым працоўным месцы. На гэты раз мы завіталі ў Параслянскую сярэднюю школу. Вікторыя Дзенісевіч родам з нашага горада, і ёй усяго 18 год. Юная дзяўчына сёлета скончыла Ваўкавыскі педагагічны каледж па спецыяльнасці «Абслугоўваючая праца і выяўленчае мастацтва» і была накіравана на сваё першае рабочае месца ў Параслянскую сярэднюю школу на пасаду педагога-арганізатара. — Мне заўсёды падабалася гэтая прафесія, менавіта таму яе і выбрала. Сустрэлі ў школе мяне добра, і гэтая цеплыня адчуваецца дагэтуль. Мае старэйшыя калегі заўсёды гатовы прыйсці мне на дапамогу, калі гэта спатрэбіцца. Прыемна, калі ад цябе не адварочваюцца, а, на
Свята запальвання агеньчыкаў на ёлцы ў Клепачах адбудзецца 14 снежня

Свята запальвання агеньчыкаў на ёлцы ў Клепачах адбудзецца 14 снежня

Запрашаем на свята запальвання агеньчыкаў на ёлцы ў аг. Клепачы Пружанскага раёна! Вас чакаюць парад Дзедаў Марозаў, гульні каля навагодняй ёлкі, карагоды, флэшмоб, канцэрт і дыскатэка. Свята адбудзецца 14 снежня на плошчы перад Кляпацкім СДК. Пачатак у 17.00 гадзін.
Выпускае яйкі з селенам і асвойвае новыя накірункі развіцця Аранчыцкая птушкафабрыка

Выпускае яйкі з селенам і асвойвае новыя накірункі развіцця Аранчыцкая птушкафабрыка

Чалавек — для любога прадпрыемства галоўны фактар у дасягненні рэзультату. Менавіта так і разважаюць у ААТ «Аранчыцкая птушкафабрыка». І ў правільным накірунку мысляць. Усё, што ні зроблена ў гэтым свеце, створана рукамі чалавека, працавітага і адказнага, сумленнага. Наўрад ці наступіць час, калі людзей поўнасцю заменіць тэхніка. У любым выпадку спатрэбіцца ён, шчыры працаўнік, які будзе хварэць душой за свой участак работы, перажываць, калі штосьці не атрымліваецца, прыдумваць нешта перспектыўнае, каб падняць прэстыж роднага прадпрыемства. І мы нядаўна пазнаёміліся з такой жанчынай — гэта інжынер па якасці з птушкафабрыкі Тамара Хільковіч. Інжынер па якасці Тамара Хільковіч у прадукцыі птушкафабрыкі не сумняваецца. Знешне звычайны чалавек. Але ж галоўнае ў Тамары Іосіфаўне — неп
Новы праваслаўны крыж устанавілі і ўрачыста асвяцілі ў Чапялях

Новы праваслаўны крыж устанавілі і ўрачыста асвяцілі ў Чапялях

Перад Вялікаднем чапялёўскія жанчыны вырашылі прывесці ў належны выгляд крыж на ўскрайку вёскі. Ды толькі аказалася, што адной афарбоўкай справу не вырашыць: драўляны крыж, высечаны мясцовымі майстрамі-ўмельцамі, прастаяў больш за два дзясяткі гадоў і патрабаваў сур‘ёзнага аднаўлення. — «Лепш новы зрабіць», — паступіла прапанова, з якой пагадзіліся ўсе вяскоўцы. У ініцыятыўную групу ўвайшлі сем‘і, якія жывуць побач з нашай вясковай святыняй. Убаку не засталіся і іншыя жыхары Чапялёў, і так званыя дачнікі, якія з‘язджаюцца сюды ў летні сезон. Перш-наперш заняліся добраўпарадкаваннем: высеклі кустоўе, прыбралі сухое галлё, прывезлі пяску, каб выраўнаваць участак. Адначасова адрамантавалі помнік, які ўстанавілі ў Славу Божую на Ражство Хрыстова 2000 года браты Мікулікі, і лавачку нову
Таямніцы старажытнага храма. Свята-Мікалаеўская царква ў вёсцы Засімавічы. Частка другая

Таямніцы старажытнага храма. Свята-Мікалаеўская царква ў вёсцы Засімавічы. Частка другая

Па старонках старых газет Давайце на момант адыдзем ад таямніц і пагаворым аб тым, што мы пэўна ведаем пра засімавіцкую царкву. Як мы казалі ўжо, існуючы будынак узведзены ў 1811 годзе, а значыць, гэта самая старая мураваная царква Пружанскага благачыння пасля Петрапаўлаўскай у г.п. Ружаны. Царква ў стылі класіцызму зарыентавана алтаром на ўсход (гэта пацвярджае, што храм не будаваўся як каталіцкі). Пабудова прамавугольная, кампактная, памерам 8,4 х 17 м. Самы звыклы для сённяшняга дня спосаб атрымання інфармацыі — перыядычны друк. Але згадванняў пра царкву ў перыёдыцы ХIX стагоддзя знайшлося няшмат, сярод іх — паведамленне ў «Літоўскіх епархіяльных ведамасцях» за 15.03.1892 пра тое, што ў памяць цудоўнага збавення пры замаху ў Японіі 29 красавіка 1891 года на наследніка прастола
Святочнае богаслужэнне з нагоды 30-годдзя другога асвячэння адбылося ў храме ў Засімавічах

Святочнае богаслужэнне з нагоды 30-годдзя другога асвячэння адбылося ў храме ў Засімавічах

Святочнае богаслужэнне з нагоды 30-годдзя другога асвячэння адбылося ў аўторак у храме свяціцеля Мікалая Цудатворца ў вёсцы Засімавічы. Узначаліў літургію архіепіскап Брэсцкі і Кобрынскі Іаан, якому саслужылі прадстаўнікі духавенства Жабінкаўскага, Пружанскага раёнаў і Брэста. Прагучалі цудоўныя песнапенні ў выкананні хору засімавіцкага храма. Падчас богаслужэння маліліся аб аднаўленні міру, адбыўся хрэсны ход, які ўзначаліў архіепіскап Іаан. Ён жа акрапіў святой вадой царкву і пахаванні на яе тэрыторыі. Таксама ўручыў царкоўныя граматы 26 прыхаджанам, якія папрацавалі на карысць храма і Брэсцкай епархіі. Уладзіслаў Шпарла
Майстрыха-самавучка Ала Жукоўская з Клепачоў: у рукадзеллі — творчасць, аддушына і глыбокі сэнс

Майстрыха-самавучка Ала Жукоўская з Клепачоў: у рукадзеллі — творчасць, аддушына і глыбокі сэнс

З Алай Жукоўскай мы пазнаёміліся ў аг. Клепачы на яе працоўным месцы ў мясцовай амбулаторыі, дзе яна працуе фельчарам амаль 35 гадоў. Шчырая, адкрытая, з неверагоднай усмешкай, размова з якой атрымалася доўгай і цікавай. Працягнулася знаёмства з майстрыхай у яе дома. Ала Уладзіміраўна бярэцца за любую справу лёгка і нязмушана. Звычайная вышыўка крыжыкам у яе руках ператвараецца ў сапраўдны шэдэўр, якіх раней мы і не бачылі. А ўсё пачалося каля 15 гадоў таму з выставы вырабаў рамеснікаў у мясцовым Доме культуры. Яе так захапілі работы вышывальшчыц, што яна тут жа вырашыла паспрабаваць — і ў яе ўсё атрымалася. І не проста атрымалася, а пераўзышло ўсе чаканні. — Спачатку гэта былі простыя карціны: вочы, пейзажы, кветкі. Але, калі я зразумела, што магу больш і лепей, спыніцца было н
Таямніцы старажытнага храма. Свята-Мікалаеўская царква ў вёсцы Засімавічы. Частка першая

Таямніцы старажытнага храма. Свята-Мікалаеўская царква ў вёсцы Засімавічы. Частка першая

Вы жадаеце даведацца, калі з’явіўся храм у вёсцы Засімавічы? Гэта проста: зазірніце ў «Вікіпедыю» ці адкрыйце любы сайт, прысвечаны царкоўнай гісторыі. Усе яны ўпэўнена называюць дату пабудовы царквы, асвячонай у памяць свяціцеля Мікалая Цудатворца, — 1811 год. Гэта ж дата — на шыльдачцы, якая сведчыць, што храм з’яўляецца помнікам гісторыі і ахоўваецца дзяржавай. Не будзем падвяргаць сумненню гэтыя звесткі, тым больш што яны пацвярджаюцца і дадзенымі Гродзенскага праваслаўнага царкоўнага календара, выдадзенага ў 1899 годзе. Адкрыем яго старонкі і мы. «Царква мураваная, з драўлянаю званіцай, у драўлянай агароджы, збудавана ў 1811 годзе памешчыкам Яльцом. Адстаіць ад Пружан у 6 вярстах. Прыхаджан пры ёй: 1482 мужчынскага полу і 1505 жаночага, а ўсяго 2987, — у сямі паселішчах: Зосімавіч
Чаму студэнткі Гродзенскага дзяржаўнага аграрнага ўніверсітэта ААТ «Мурава» для праходжання практыкі выбралі

Чаму студэнткі Гродзенскага дзяржаўнага аграрнага ўніверсітэта ААТ «Мурава» для праходжання практыкі выбралі

Сельгаставарыствы нашага раёна на пастаяннай аснове папаўняюцца маладымі спецыялістамі, большасць якіх выбірае Пружаншчыну не пад прымусам, а па асабістым жаданні. Акрамя таго, у гаспадарках заўсёды адчынены дзверы і для практыкантаў. Ніколі праца на зямлі не была лёгкай ды і не будзе. Нашым продкам, каб ляжаў хлеб пахучы на стале, трэба было добра папрацаваць, ды так, каб сем патоў сышло. Цяпер, канечне, на дапамогу сельскім працаўнікам прыходзіць сучасная тэхніка, але ўсё роўна яны прыкладаюць многа сіл, каб кожны з нас меў шкварку і… чарку. І не толькі, бо ніхто не адмовіцца ад свежага малака, тлустай смятаны, смачных сыроў. А тая ж жывёла як і пяцьдзясят гадоў таму патрабуе штодзённай чалавечай увагі і клопату. Вашай увазе практыканткі Анастасія і Аліса, задорныя, усмешлівыя. Ад
І музыка льецца, і песня гучыць! Як жыве і працуе сёння Ліноўскі сельскі Дом культуры

І музыка льецца, і песня гучыць! Як жыве і працуе сёння Ліноўскі сельскі Дом культуры

Штогод у разгар кастрычніка сваё прафесійнае свята адзначаюць акцёры і паэты, пісьменнікі і мастакі, музыканты, работнікі музеяў і выставачных залаў, бібліятэкары, кіраўнікі творчых калектываў. Напярэдадні свята мы зазірнулі ў Ліноўскі Дом культуры, каб бліжэй пазнаёміцца з людзьмі мастацтва і хоць на імгненне дакрануцца да высокага, добрага, светлага… Ліноўскі сельскі Дом культуры пачаў сваю дзейнасць у 1947 годзе ў асобным будынку па вуліцы Вакзальнай. У 1991-м пераехаў у новы вялікі і прасторны будынак на вуліцы Паркавай, дзе знаходзіцца і зараз. У Ліноўскім сельскім Доме культуры дзейнічаюць творчыя калектывы рознай жанравай накіраванасці: народны фальклорны гурт «Бабіна лета», народны струнны ансамбль «АRCHI», клуб аматараў вакальна-эстрадных спеваў «Мара», клуб аматараў песні
Прыйшоў, убачыў, зрабіў, дапамог — прынцып жыцця і работы роўбіцкага старасты Сяргея Шчэрбы

Прыйшоў, убачыў, зрабіў, дапамог — прынцып жыцця і работы роўбіцкага старасты Сяргея Шчэрбы

Аграгарадок Роўбіцк славіцца не толькі блізкасцю Белавежскай пушчы, калоніяй белага бусла, але і шчырымі працавітымі людзьмі, для якіх малая радзіма — не проста словы, а сапраўдная любоў і пяшчота да мілага сэрцу куточка. Прыйшоў, убачыў, зрабіў, дапамог. Па такім прынцыпе жывуць і працуюць жыхары Роўбіцка, і такіх вельмі шмат. Сярод іх Сяргей Іванавіч Шчэрба, стараста вёскі, для якога чысціня і парадак у родным краі — справа гонару і сумлення. Ён тут нарадзіўся і вырас, ведае кожную сцяжынку і закуток, тут яго карані, сябры, сям’я і любімая работа. З’ехаць кудысьці, змяніць, як кажуць, абстаноўку, не было нават у думках. А вось зрабіць свет вакол сябе лепшым і прыгажэйшым — гэта яго крэда, па якім ён працуе і жыве. — Колькі сябе памятаю, заўсёды працаваў на будоўлі: аздабленне,
Павіншаваць любімых настаўнікаў праз «раёнку» вырашылі выпускнікі-1978 Роўбіцкай СШ

Павіншаваць любімых настаўнікаў праз «раёнку» вырашылі выпускнікі-1978 Роўбіцкай СШ

46 год прайшло з таго самага часу, калі апошні званок для выпускнікоў 1978 года Роўбіцкай СШ празвінеў у апошні раз. Аднак успаміны аб бесклапотным часе дагэтуль трывожаць душу аднакласнікаў і бязмежная падзяка любімым настаўнікам захоўваецца ў сэрцы. Тым, хто даў пуцёўку ў сталае жыццё 32 хлопчыкам і дзяўчынкам 10 класа. Каб павіншаваць сваіх настаўнікаў з прафесійным святам, гэтыя самыя выпускнікі, сённяшнія дарослыя людзі, патэлефанавалі ў рэдакцыю з намерам падзяліцца сваімі ўспамінамі школьнага жыцця і праз «раёнку» выказаць словы падзякі свайму нязменнаму класнаму кіраўніку Яўгеніі Аляксандраўне Стасюкевіч і першай настаўніцы Яўгеніі Мікалаеўне Мартысевіч, цёплыя ўспаміны пра якіх захоўваюць усё сваё жыццё. Дарэчы, абедзвюм сёлета споўнілася 80 гадоў. Яўгенія Аляксандраўна Ста
Аб’ядналі вера, малітва і свята: у Ружанах адбыліся святкаванні з нагоды 100-годдзя Пінскай дыяцэзіі (+многа фота)

Аб’ядналі вера, малітва і свята: у Ружанах адбыліся святкаванні з нагоды 100-годдзя Пінскай дыяцэзіі (+многа фота)

У мінулую суботу ў Ружанах, здавалася, перапляліся мінулае і сучаснасць і ў літаральным сэнсе ажыла гісторыя. З гарадскога пасёлка, аднаго з культурных і рэлігійных цэнтраў Пружаншчыны, было вырашана распачаць святкаванне 100-годдзя Пінскай рымска-каталіцкай дыяцэзіі. Каб разам памаліцца, падзякаваць Богу за Яго дары, дакрануцца да святыняў, з’ехаліся каталікі і вернікі іншых канфесій не толькі з Пружанскага раёна, але і з розных куткоў Беларусі і нават з іншых краін. Старт юбілею — з Ружан Гісторыя Пінскай дыяцэзіі бярэ свой пачатак у 1925 годзе. Менавіта тады заснаваў яе Папа Рымскі Пій XI. Сёння ў склад дыяцэзіі ўваходзяць касцёлы Брэсцкай і Гомельскай абласцей — усяго 90 парафій, у тым ліку ў Пружанах, Вялікім Сяле, Ружанах, Шарашэве, Перадзельску. Юбілейную дату выра
У 100 гадоў піша вершы і цытуе класікаў Вера Антонаўна Болбат з аграгарадка Клепачы

У 100 гадоў піша вершы і цытуе класікаў Вера Антонаўна Болбат з аграгарадка Клепачы

Дзякую жыццю, за маладосць, за ласку,За то, што падарыла сівізну.Дзякую за дні і непагоду,Дзякую, што я яшчэ жыву. Гэтыя вершы напісала Вера Антонаўна Болбат, чулая і сціплая бабуля з вёскі Клепачы. У 100 гадоў яна чытае на памяць знаёмыя радкі, цытуе класікаў і з падзякай чакае кожны новы дзень. Сустрэчу з гэтай дзіўнай жанчынай напярэдадні Дня пажылых людзей для нас арганізаваў тэрытарыяльны цэнтр сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва. Па дарозе ў Клепачы карэспандэнты яшчэ не ведалі, што наперадзе нас чакае незабыўнае знаёмства. Дочкі гераіні Галіна і Людміла сустрэлі ля дзвярэй дома і гасцінна запрасілі прайсці. Вера Антонаўна сядзела на канапе ў вялікім пакоі ў прыгожай квяцістай хустцы. Па прычыне свайго шаноўнага ўзросту вочы яе не бачаць, але яна ўсё чуе і разумее.