Автор: admin

Наш край славіцца непаўторнымі архітэктурнымі, культавымі збудаваннямі, якія з’яўляюцца аб’ектамі гісторыка-культурнай спадчыны Рэспублікі Беларусь і знаходзяцца пад аховай дзяржавы. Гэта каменныя гандлёвыя рады з рысамі барока і класіцызму 19 стагоддзя — «Белыя лаўкі», якія да гэтага часу выкарыстоўваюцца па сваім прызначэнні. Канструкцыя нагадвае гіганцкую мнаганожку. Каля кожнай калоны размешчаны ўваход у краму. Спачатку амаль усе крамы належалі яўрэям, на грошы якіх і быў пабудаваны гэты «гандлёвы цэнтр». У сярэдзіне збудавання ёсць скразны праход. Пажар у 1896 г. знішчыў значную частку горада, пасля чаго на месцы драўляных крам былі пабудаваны каменныя гандлёвыя рады, а стары рынкавы пляц пераўвасобіўся ў новы архітэктурны ансамбль. За апошнія 30 гадоў маленькія райцэнтры с

У нашага раёна, як і ў кожнага чалавека, свая біяграфія. Пружанская зямля мае старажытную, багатую на падзеі гісторыю і свой непаўторны, асаблівы каларыт. Сёння Пружаншчына мае ўсё неабходнае для паступальнага руху наперад. Мы абапіраемся на трывалы падмурак і развітую інфраструктуру, цэнім нашых людзей, ганарымся дасягненнямі педагогаў, інжынераў, дактароў і іншых, спадзяёмся на крэатыўнасць і патрыятычнасць нашай моладзі.

85 гадоў для гісторыі — толькі імгненне, але для раёна гэта перыяд станаўлення, пошуку, росту, працоўных здзяйсненняў. Гэта дата аб’ядноўвае ўсіх нас у імкненні зрабіць Пружаншчыну добраўпарадкаванай і квітнеючай. Галоўнае наша багацце — гэта энергічныя, працавітыя і мэтанакіраваныя, якія любяць сваю малую радзіму, людзі. Сёння Пружанскі раён — гэта не толькі месца жыхарства, гэта наш агульны дом, які гістарычна аб’ядноўвае лёсы многіх пакаленняў у адзінае цэлае, гэта зямля, дзе шануюць гераізм і самаахвярнасць продкаў і з годнасцю нясуць гордае імя грамадзяніна Беларусі. Тут жывуць людзі, дзякуючы працавітасці і пачуццю абавязку якіх наш край развіваецца. Калі кожны з нас будзе адчуваць асабістую адказнасць за лёс Пружаншчыны, памятаць сваё слаўнае гістарычнае мінулае, падтрымлівац

Наш край — один из самых красивых уголков Беларуси, где седая история соседствует с современностью, где сливаются Муха и Вец, давая начало одной из главных водных артерий Брестской области — реке Мухавец, где величественные зубры охраняют покой и тишину самого старого на континенте леса — Беловежской пущи. В самом начале истории нашего района ему, как и всей стране, довелось пройти сквозь испытания Великой Отечественной войны, которая прокатилась страшным катком по нашей земле. Разрушенные и сожжённые города и деревни, опустошённая местность, а самое главное — огромные людские потери. Но народ выстоял, победил и возродил свою землю. Сегодня мы видим вокруг себя результат упорного труда нескольких поколений наших предков, которые подняли район из послевоенного пепла, многократно п

У перыяд навагодніх свят калядны баль «Шчаслівага Новага года і Калядаў» для людзей «залатога» ўзросту прайшоў у Палацы культуры. Арганізатарамі святочнага мерапрыемства выступілі Палац культуры сумесна з тэрытарыяльным цэнтрам сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва. У гэты святочны вечар у зале панавала казачная атмасфера. Мяркуючы па незвычайным знешнім выглядзе яго ўдзельнікаў, яны доўга і скурпулёзна рыхтаваліся да гэтай сустрэчы. Яркія вячэрнія шаўковыя сукенкі, маскі і парыкі стваралі ўражанне чароўнага дзейства. Многія прадстаўнікі старэйшага пакалення апынуліся на балі ўпершыню, а вось сям’я Вашкевічаў — пастаянныя ўдзельнікі масавых мерапрыемстваў для людзей «залатога» ўзросту. Лізавета Сяргееўна разам з мужам Мікалаем Іванавічам імкнуцца заўсёды знаходзіцца ў цэнтры па

Класічны вальс, паланэз, французская кадрыля… На мінулым тыдні ў чарговы раз палацык прыняў калядны баль. Дэбютантамі сапраўды казачнага мерапрыемства сталі 13 пар юнакоў і дзяўчат, якія ўпершыню перанесліся ў 19 стагоддзе і апынуліся ў цэнтры ўвагі святочнага вечара. Калядны баль пачаўся з урачыстага адкрыцця, дзе ў віхуры танца пад цудоўную мелодыю класічнай музыкі ў залу з’явіліся ўдзельнікі свята. З прывітальным словам да ўсіх прысутных звярнуліся прадстаўнікі мясцовай улады, аддзелаў па адукацыі і культуры райвыканкама, арганізатары мерапрыемства. Ганаровыя госці падкрэслілі, што правядзенне балю з’яўляецца не толькі важнай часткай культурнага жыцця раёна, але і спрыяе захаванню і развіццю бальных традыцый цэлага рэгіёна, а таксама адкрыццю новых магчымасцяў для камунікацый, а

У сувязі са знакавай для раёна датай мы вырашылі правесці апытанне і даведацца ў мясцовых жыхароў, якія падзеі на Пружаншчыне запомніліся ім найбольш за ўсё і адклаліся ў іх памяці на доўгія гады. Валянціна Грыгорык:— Для мяне адной з самых запамінальных падзей з’яўляецца адкрыццё музея баявой славы (у дадзены момант «Зала Перамогі») у Пружанскім саўгас-тэхнікуме (аграрна-тэхнічны каледж). Ініцыятарам стварэння музея стаў Міхаіл Аркадзьевіч Шульман. У гэты перыяд мы разам з навучэнцамі ўстановы сабралі немалую колькасць экспанатаў, дзякуючы якім здолелі прасачыць паслядоўнасць падзей ад пачатку Вялікай Айчыннай вайны і да моманту вызвалення Пружанскага раёна. Уладзіслаў Маціеўскі:— Першае, што прыходзіць на памяць з падзей, якія адбыліся ў Пружанскім раёне, — гэта «Ружанская бра

На Брэстчыне чарговы фестываль «Берасцейскія сані» ў гэтыя выхадныя прымаў старажытны Кобрын. На свята з’ехаліся госці са ўсіх куткоў Брэсцкай вобласці, а таксама з суседніх абласцей. Не ведаю, можа, было шмат і замежных. Прадстаўнічую дэлегацыю Пружанскага раёна ўзначальваў старшыня раённага Савета дэпутатаў Мікалай Кудравец. У сталіцы фестывалю святочныя мерапрыемствы праходзілі на розных пляцоўках. Напрыклад, на Набярэжнай старт сямейнаму лёгкаатлетычнаму вадохрышчанскаму забегу на 1 км даў старшыня аблвыканкама Пётр Пархомчык. А на лядовай арэне Пётр Аляксандравіч уручыў Дзеду Марозу сімвалічны ключ ад фестывалю. Звяртаючыся да прысутных, кіраўнік вобласці сказаў: — Новая традыцыя — праводзіць на Брэстчыне зімовае свята — нарадзілася ў 2022 годзе. У нас ёсць свой Дзед Мароз з

Невялікія гарады, як і мегаполісы, пачынаюць пакутаваць ад нераўнамернага добраўпарадкавання. Цэнтры і галоўныя вуліцы такіх населеных пунктаў выглядаюць прывабна, але варта толькі зайсці ў раёны, дзе размешчаны прыватныя ўладанні, і праблемы становяцца відавочнымі. Мы павінны імкнуцца да таго, каб увесь горад быў дагледжаны і прыгожы, а не толькі яго цэнтральныя часткі. Мясцовыя ўлады ўкладваюць грашовыя сродкі ў добраўпарадкаванне горада, у сваю чаргу прыватныя ўладальнікі аб’ектаў павінны імкнуцца падтрымліваць гэтую тэндэнцыю. Мы вырашылі правесці сумесны рэйд з начальнікам аддзела архітэктуры і будаўніцтва райвыканкама Аляксандрам Глушко па аб’ектах прыватных уладанняў, размешчаных у межах горада, і паглядзець, ці ўсе звяртаюць увагу на прылеглую да іх нерухомасці тэрыторыю.

Часам тэмы для матэрыялу прыходзяць на розум самі па сабе, а бывае, што іх падказваюць людзі ці падзеі. У дадзеным выпадку нагодай для разважання стала падрыхтоўка беларусаў да любімага Новага года. Здаецца, пра што тут можна гаварыць? Па сутнасці, кожны год адно і тое ж. Усе мы ў чаканні свята, каб у будучым нам ва ўсім шчасціла, жылі добра і спакойна. Яшчэ, канечне, нас хвалюе фінансавы бок, каб заўжды хапала грошай калі не на чырвоную ікру, то ўжо на сервелат адназначна. Дарэчы, пра каўбасу, у кожнай сям’і стараюцца ў гэты дзень накрыць шыкоўны стол, з разнастайнымі закускамі і прысмакамі. І бакал крыштальны традыцыйнага шампанскага таксама падымаем за ўсё добрае ў новым годзе. І вось адсюль пытанне… У апошнія снежаньскія дзянькі, асабліва ў горадзе, рух пачынаецца, як у Маск

Асаблівая форма дзяржаўнай падтрымкі шматдзетных сем’яў у Беларусі, у рамках якой кожная сям’я, якая адважваецца на трэцяе (ці больш) дзіця, атрымлівае важкую аднаразовую грашовую выплату — мацярынскі капітал. Пры гэтым не мае значэння, было дзіця народжанае або ўсыноўленае. Мацярынскі капітал ці, як яго яшчэ называюць, сямейны, быў уведзены ў Беларусі з 2015 года Указам № 572 ад 9 снежня 2014 г. «Аб дадатковых мерах дзяржаўнай падтрымкі сем’яў, якія вы-хоўваюць дзяцей». Першапачаткова меркавалася, што праграма будзе дзейнічаць да 31 снежня 2019 года, аднак пазней, у верасні 2019 года, яна была працягнута да 31 снежня 2024 года Указам № 345 «Аб сямейным капітале». А напрыканцы мінулага года па даручэнні Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь тэрмін дзеяння яшчэ падоўжыўся да канца 2029 год

На чым трымаецца зямля беларуская, хто яе аберагае, песціць, даглядае, як роднае дзіця? На роўнасці, справядлівасці, узаемаразуменні і, канечне, на людзях, самых працавітых у гэтым свеце, адданых сваёй справе, сумленных. Такіх, як працаўнікі з ААТ «Пружанскае». Усе пагодзяцца, што за ўсё жыццё можна перабраць мноства прафесій, паспрабаваць сябе на розных пасадах. Ніхто гэтага і не забараняе. Але ёсць тут адна загвоздка. Калі чалавек не можа знайсці сваё месца на працы, ледзь не штогод шукае работу, дзе б нічога не рабіць, закрадваецца сумненне: ці можна давяраць такому працаўніку, даваць яму важныя даручэнні, быць упэўненым у ім? Іншая справа складваецца ў ААТ «Пружанскае». У сельгаставарыстве ёсць касцяк з тых лю-дзей, якія ведаюць, навошта прыйшлі ў сельскую гаспадарку, вядуць за саб

Шчодрык, Шчадрэц і самае вядомае Шчадруха — такія назвы мае адно з самых вясёлых свят, якое пачынае народны абрадавы каляндар. Працяглы час у ноч з 13 на 14 студзеня, калі раней адзначаўся Новы год, трымаецца гістарычная традыцыя праводзіць Васільеў ці Шчодры вечар. З заходам сонца па дамах ходзяць прыбраныя асаблівым чынам госці. Яны шчадруюць, што азначае жадаюць гаспадарам шчасця, здароўя і ўдачы на працягу ўсяго бягучага года. Менавіта з такімі пажаданнямі наведаюць жыхароў аг. Калядзічы артысты мясцовага Дома культуры — удзельнікі жаночага і падлеткавага вакальнага гуртоў «Грошай не бяром» і «Качэўнікі». Таму ў гэты вечар абавязкова адчыняйце дзверы і частуйце шчадроўшчыкаў ад усёй душы.