Які ён, ідэальны пенсійны ўзрост?
Для кагосьці — гэта час заслужанага адпачынку ў тэлевізара, для іншых — магчымасць увасабляць адкладзеныя на потым мары. І доказ таму — гісторыі актыўных удзельнікаў клубаў па інтарэсах, для якіх аддзяленне дзённага знаходжання тэрытарыяльнага цэнтра сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва стала ўстановай прыцягнення, дзе кожны дзень адкрываюцца новыя гарызонты.
Восень — пара мудрасці і шчодрага ўраджаю. Так і ўзрост сталасці можна параўнаць з золатам, калі за плячамі багаты жыццёвы вопыт, а наперадзе — час пажынаць яго плён і атрымліваць асалоду ад кожнага дня. Менавіта так жывуць удзельнікі клубаў і гурткоў па інтарэсах тэрытарыяльнага цэнтра, чыя «восень» жыцця афарбавана сапраўды ў яркія моманты. Дзякуючы новым сустрэчам і знаёмствам, іх шчыльнаму графіку можа пазайздросціць самы актыўны студэнт. Кожны дзень распісаны па гадзінах: заняткі ў гуртках «Тонус», «Танцавальная аэробіка», «Рух у радасць», «Скандынаўская хадзьба»…, у клубах па інтарэсах «Актыўныя разам», «Праваслаўе», «Магія кулінарыі» і многіх іншых.
У гэты святочны дзень мы вырашылі яшчэ раз звярнуць увагу на тое, як такая простая, на першы погляд, ідэя — сабраць людзей па захапленнях, падарыць ім магчымасць мець зносіны, сябраваць, абменьвацца вопытам, істотна мяняе якасць жыцця на пенсіі. З размовы са слухачамі аддзялення мы прасачылі, як звычайныя паходы ў ТЦСАН пераўтвараюцца ў крыніцу бадзёрасці, новых ведаў і сэнсаў.
— Я 37 гадоў прапрацавала на плодакансервавым заводзе, спачатку майстрам, затым начальнікам вытворчасці. У мяне ўсяго адзін запіс у працоўнай кнізе. І адразу пасля выхаду на пенсію я даведалася, што ёсць такое аддзяленне, дзе можна з карысцю праводзіць час і прысвячаць яго нарэшце для сябе. Тут падабацца ўсё, пачынаючы з нашага кіраўніка Алены Смірновай, якая працуе з намі з поўнай аддачай, арганізоўвае паездкі, экскурсіі, цікавыя сустрэчы. Сёлета мы наведалі практычна ўсе вытворчасці раёна, праехалі па памятных мясцінах, пабывалі ў кобрынскім музеі Суворава, «Сядзібе Нямцэвічаў» у Скоках, у храмах Брэстчыны. Я раней ніколі не думала, што ў нашым рэгіёне столькі цудоўных месцаў, дзе можна насыціцца духам гісторыі, атрымаць масу станоўчых эмоцый, — распавяла актыўная ўдзельніца аддзялення Любоў Клюкач.
— У параўнанні з іншымі слухачамі, я тут «навічок». Прыйшла ў цэнтр пасля новага года. Перад пенсіяй працавала на малочным камбінаце, заўсёды сярод людзей. А потым такі рэзкі пераход ад звыклага актыўнага раскладу да спакойнага хатняга распарадку. Гэта, канечне, адбіваецца і на настроі, і на агульным стане. Таму прыйшла сюды, пазнаёмілася з новымі людзьмі, сустрэла аднадумцаў, захапілася, так і пайшло. Першы гурток быў «Тонус», які звязаны з развіццём мазгавой дзейнасці. У летні перыяд кожны дзень пад бадзёрую музыку пачынаўся ў парку з зарадкі і заняткаў фізкультурай. Потым прыйшла ў гурток «Флора» і даведалася шмат новага, звязанага з доглядам кветак і раслін. Тут цудоўныя кіраўнікі, якія ствараюць у нашым жыцці сапраўднае свята, — падзялілася Таццяна Панасюк.
— Прыйшла сюды роўна год таму, на Дзень адчыненых дзвярэй, пазнаёмілася з пастаяннымі ўдзельнікамі клубаў, з раскладам, наглядна паглядзела, чым тут займаюцца, і пачала наведваць заняткі. Прапрацаваўшы ўсё жыццё бухгалтарам, дзе кожны дзень быў звязаны з лічбамі і строгім вядзеннем дакументацыі, тут я проста адпачываю душой і целам. Вельмі люблю займацца раслінамі, таму на добраахвотных пачатках праводжу заняткі ў гуртку «Флора», дзялюся сваім вопытам са слухачамі. А яшчэ наведваю заняткі па фізкультуры, кулінарны клуб, «Паэзію душы», «Праваслаўе». Увогуле імкнуся максімальна займаць сябе карыснай дзейнасцю. Велізарная падзяка загадчыцы аддзела Марыне Кавальчук, а таксама ўсім кіраўнікам і арганізатарам, — падкрэсліла Ганна Акуліч.
— Маё жыццё было звязана з эканомікай і патрабавала высокай дакладнасці, напружанасці і самааддачы. На пенсіі яшчэ займалася актыўнай грамадскай дзейнасцю і гісторыяй вязняў. Працоўны стаж складае амаль 40 гадоў, таму час дарма не праляцеў. У тэрытарыяльным цэнтры ўсё пачыналася са скандынаўскай хадзьбы, потым прыйшла ў «Тонус» і акунулася зусім у іншую сферу жыцця. Тут мяне больш за ўсё ўражвае далікатнасць у зносінах з людзьмі «залатога ўзросту», утульная, камфортная абстаноўка, усё робіцца добразычліва і ад душы. Аддзяленне дзённага знаходжання — гэта сапраўдны падарунак для пенсіянераў, — гаворыць Вольга Клімовіч.
— Да пенсіі я працавала ў адным месцы, на Пружанскай абутковай фабрыцы. Выйшаўшы на заслужаны адпачынак, адразу прыйшла ў аддзяленне: спачатку ў хор «Мелодыя душы», затым на фізкультуру. Потым здалося мала і пачала наведваць клубы «Тонус», «Паэзія душы», «Магія кулінарыі». Тут вельмі цікава і захапляльна, таму хочацца ўсё і адразу. З Аленай Аляксандраўнай раз у месяц мы наведваем клуб «Вольны час» у Ружанах і клуб «Радасць зносін» у Шарашэве. Што можа быць цікавей на пенсіі, — расказвае Вера Бартноўская.
Як бачым, за сценамі ТЦСАН кіпіць асаблівае, напоўненае жыццё. Тут у спрэчцы нараджаецца ісціна, пад гукі вальса ажываюць успаміны, а ва ўмелых руках ствараюцца сапраўдныя творы мастацтва. Гэта месца, дзе ўзрост становіцца сінонімам жыццялюбства, стойкасці і шчодрасці душы. Здароўя вам, міру, дабрабыту і ўпэўненасці ў тым, што самыя яркія старонкі вашай біяграфіі пішуцца менавіта зараз.
А калі нашы гісторыі натхнілі вас і вы таксама жадаеце напоўніць сваё жыццё новым сэнсам, творчасцю і рухам — дзверы аддзялення дзённага знаходжання тэрытарыяльнага цэнтра заўсёды адчынены для новых сяброў! Тут чакаюць усіх, хто малады душой і жадае правесці свае гады актыўна і цікава.
І няхай ваш «восеньскі ўзрост» будзе па-сапраўднаму залатым!
Ірына Велясевіч. Фота Кацярыны Масік