Палацык

В музее-усадьбе «Пружанскі палацык» 5 ноября открылась выставка «Любы сэрцу край Пружанскі» члена Белорусского союза мастеров народного творчества, почетного гражданина Пружанского района Марии Николаевны Кулецкой, приуроченная к 75-летию народного мастера. В экспозиции представлено 85 работ, в основном роспись по стеклу, а также акриловая живопись. Мария Кулецкая возродила почти забытый и утерянный уникальный народный промысел — роспись по стеклу. Рисунок в этой технике наносится на стекло пером и тушью. Обязательный элемент таких картин — серебристая или золотистая фольга. В марте 2023 года традиционная роспись по стеклу Пружанского и Березовского районов Брестской области пополнила список историко-культурных ценностей Беларуси. 24-01-2023 Фото Павла Богуша. Брестс

Именно под таким названием Союз белорусских еврейских общественных объединений и общин, музей истории и культуры Беларуси впервые на Пружанщине представили выставку еврейской культуры. Музей-усадьба «Пружанский палацик» вновь стал местом единения различных религий и национальностей, где общечеловеческие ценности выходят на передний план. В экспозиции представлен весь цикл еврейской жизни, от рождения до смерти, через призму таллита — традиционной ритуальной одежды.— В иудаизме таллит имеет особое значение. Это еврейское молитвенное облачение, представляющее собой особым образом изготовленное прямоугольное покрывало. Как правило, его делают из шерстяной, хлопчатобумажной или шелковой ткани белого цвета. Постепенно он вышел из употребления и сохранился только как ритуа

Музей-усадьба «Пружанский палацик» приглашает на уникальную выставку, раскрывающую весь цикл еврейской жизни – от рождения до смерти – через призму таллита, традиционной ритуальной одежды. За каждым экспонатом стоит трогательная история жизни его хозяина: из Речицы, Салоников, Холона и Иерусалима. Выставка подготовлена Музеем истории культуры евреев Беларуси при Союзе белорусских еврейских общественных объединений и общин. Не упустите возможность прикоснуться к этой глубокой и важной части культурного наследия!

Пружанскі палацык стаў аб’ектам пільнай увагі з боку Міністэрства культуры і ў рамках развіцця музейнай справы быў замацаваны за «Замкавым комплексам «Мір». Напрыканцы лістапада дырэктар музея Аляксандр Лойка наведаў Пружаны разам з калегамі. У выніку была выпрацавана стратэгія далейшага супрацоўніцтва. Першым крокам стала адкрыццё выставы «Погляд у мінулае: мода, стыль і прыгажосць» (з фондаў музея «Замкавы комплекс «Мір»). Экспазіцыя дазваляе перанесціся ў атмасферу XIX-пачатку XX стагоддзя, знаёміць з бытам прадстаўнікоў шляхты і са светам бальных і паўсядзённых аксесуараў. Яна падзелена на чатыры тэматычныя блокі: «Будуар», «Сцяжок за сцяжком» (рукадзелле), «Мужчынскі кабінет», «Жыццёвы ўклад» (прагулкі, візіты, чаяванне, баль). Багацце калекцый прадстаўлена бісер

Именно жизни в советские времена и была посвящена акция в этом году.И многие смогли окунуться в свои детские годы, вместе вспомнив, как это было. У советских детей не было гаджетов, сладостей каждый день и мультфильмов, которые можно включить в любое время. Зато те, кто рос в СССР, знали множество способов себя занять, дружили только офлайн, умели фантазировать и радоваться мелочам. Детство было счастливым. С улицы нас было не загнать: резиночки, мячик, казаки-разбойники, прятки, платьишки для куколок из цветов мальвы и многое другое. И вот это самое «мемное» — «хочу пить, но домой не пойду, а то загонят». Всем тем, кто «крутил» кассету на карандаше, переключал телеканалы плоскогубцами, ездил под рамой на велосипеде «Аист», менял «пасик» в магнитофоне, и был посвящен этот

Пружанскі палацык заўсёды цешыць жыхароў і гасцей горада цудоўнымі выставамі. Адна з такіх пазнаёміла з работай рамантычнага мастака Дзмітрыя Кузьміча. Мастак родам з суседняга Бярозаўскага раёна, таму мноства яго карцін прысвечаны прыродзе малой радзімы. Зараз Дзмітрый жыве і працуе ў Віцебску. Што адрознівае палотны Дзмітрыя Мікалаевіча ад многіх іншых мастакоў, дык гэта напоўненасць іх жывымі цёплымі сонечнымі фарбамі. Не, прамяні сонца не такія асляпляючыя, іх нябачна, але яны ёсць у паветры, на сцяжынках, дрэвах, у натхнёных тварах людзей. Нават аўтапартрэт мастака напоўнены сонечным светам. Маляваць Дзмітрый пачаў у раннім узросце. Бацькі бачылі вялікую цікавасць хлопчыка да мастацтва, таму прывялі яго ў мастацкую студыю да таленавітага педагога Наталлі Цюшкевіч. А ці с

Выстава работ выпускнікоў Мінскага дзяржаўнага мастацкага каледжа імя Аляксея Глебава адкрылася ў Пружанскім палацыку. Адразу папярэджваю знаўцаў мастацтва, што прадстаўленыя на выставе карціны з’яўляюцца копіямі вядомых палотнаў, якія экспануюцца ў Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь. На маю думку, лягчэй напісаць сваю арыгінальную карціну, чым зрабіць дакладную копію вядомых мастакоў. Але работы выкананы так добра, што дакладна перадаюць характар персанажаў, якія глядзяць з палотнаў. Мне, напрыклад, вельмі спадабалася карціна пышнай, у квяцістай сукенцы з такой жа хусткай паўлавапасадскіх майстроў на плячах, румянай маладзіцы. Ад карціны ідзе такая энергетыка, што аж з ног збівае. А вось энергічнаму хлапчуку, які папрасіў нас адысці і не замінаць яму азглядваць

У Пружанскім палацыку пачала сваю работу выстава карт XV-XVIII стагоддзяў з калекцыі Беларускага геаграфічнага таварыства. Гэта выстава прымеркавана да 70-годдзя Беларускага геаграфічнага таварыства, 90-годдзя факультэта геаграфіі і геаінфарматыкі і 55-годдзя кафедры геадэзіі і космааэракартаграфіі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. Ва ўсе часы картаграфічныя творы служылі першакрыніцамі ведаў аб геаграфічнай вывучанасці тэрыторый Зямлі. Задача картографаў зводзілася да падсумоўвання ўяўленняў аб навакольнай зямной паверхні, у канчатковым выніку яны перадавалі нам сваё бачанне свету. Карты, якія дэманструюцца, даюць нагляднае ўяўленне аб беларускіх землях і дазваляюць скіраваць позірк у мінулае развіцця ўяўленняў аб геаметрызацыі і арганізацыі прасторы ў Беларусі. Ход гісторыі

"Магія шкла" -- пад такой назвай у музеі-сядзібе «Пружанскі палацык» пачала сваю працу ўнікальная выстава Рамана Бондара — маладога мастака з Баранавіч. Яго «палатно» — шкло, а «пэндзлі» — малаток і зубіла. Такога ў нас вы сапраўды не бачылі! Ідэя паэксперыментаваць з біццём шкла прыйшла да Рамана пару гадоў таму, калі пачынаючы мастак заўважыў, што трэшчыны на пабітым лабавым шкле аўтамабіля быццам складаюцца ў абрысы твару. Менавіта на аўташкле і пачаў трэніравацца. Першыя спробы былі не асабліва ўдалымі, але мастак назапасіўся цярпеннем і на працягу двух гадоў пакрокава адточваў тэхніку. Сёння Раман Бондар стварае эксклюзіўныя работы ў тэхніцы, у якой працуюць усяго толькі з дзясятак чалавек у свеце. На стварэнне адной карціны траціцца ад аднаго дня да аднаго месяца, а важыць тво

У Пружанскім палацыку адкрылася цікавая выстава: «Амто (здравствуй), Корякия!». Гэта частка даволі вялікай уласнай калекцыі Людмілы Каюравай. Дарэчы, наведвальнікам палацыка экспазіцыя будзе даступна ажно да 2 чэрвеня. Схадзіце, папоўніце свой багаж ведаў, дакраніцеся да культуры, быту, мастацтва маленькага народа, што пражывае на даволі вялікай тэрыторыі Камчацкага краю, — вы не пашкадуеце. Калекцыянер Людміла Каюрава — унікальная жанчына, якая нарадзілася і вырасла ў Каракскай акрузе Расійскай Федэрацыі, палюбіла яе культуру, насельніцтва. Частка яе вялікай калекцыі вандруе па музеях Расіі і Беларусі за сродкі Людмілы Каюравай і яе мужа Аляксандра Суворава. Як расказала Людміла Віктараўна, Каракская акруга ўваходзіць у склад Камчацкага краю і займае паўночную палову

63 гады таму ўсё чалавецтва ўспрыняло палёт савецкага касманаўта Юрыя Гагарына як уласнае дасягненне. «Чалавек у космасе!», «Капітан зоркалёта — наш, савецкі!», «Вялікая перамога розуму і працы!», «Свет апладзіруе Юрыю Гагарыну», «Скачок у сусвет», «12 красавіка 1961 года — таварыш, запомні гэты дзень!» — ніводны з гэтых газетных загалоўкаў і лозунгаў нават сёння не выглядае занадта пафасна або залішне перабольшана. Мы і сёння цалкам гатовы раздзяліць гэтае захапленне з тым пакаленнем. Напярэдадні Дня касманаўтыкі фонды Пружанскага палацыка папоўніліся цікавым і рэдкім экспанатам — газетай «Камсамольская праўда» за 1961 год. «Таварыш, запомні гэты дзень!» — звярталася «Камсамольская праўда» ў нумары ад 13 красавіка 1961 года да свайго чытача. Уся газета ад першага да апошняга