Четверг, 23 октября 2025

Культура

Отдел идеологической работы пересчитал верующих в Пружанском районе

Прайшло першае ў гэтым годзе пасяджэнне камісіі садзеяння кантролю за выкананнем заканадаўства аб свабодзе сумлення, веравызнання і рэлігійных арганізацыях. З дакладам аб канфесіянальнай абстаноўцы, якая склалася ў раёне за мінулы год, выступіла галоўны спецыяліст аддзела ідэалагічнай работы райвыканкама  С.А.ІВАНЕНКА. З гэтай нагоды і адбылася наша гутарка са Святланай Аляксандраўнай. — Аддзелам ідэалагічнай работы райвыканкама ў мінулым годзе было праведзена сацыялагічнае апытанне па вывучэнні этнаканфесіянальнай  сітуацыі ў раёне. Якія яго вынікі? — Было апытана 300 жыхароў Пружаншчыны, і мы атрымалі наступныя вынікі: да праваслаўных сябе адносяць 88 % ад колькасці апытаных, да католікаў – 6 %, да пратэстантаў – 3 % і столькі ж — да атэістаў. Ад колькасці апытаных, якія адносяць с

Пружанцы поклонились кровоточащей иконе Спасителя

На працягу трох дзён жыхары раёна мелі магчымасць пакланіцца Кроватачывай іконе Ратавальніка ў саборы Аляксандра Неўскага. Да глыбокай ночы не змяншаўся паток вернікаў. Ікона дзіўным чынам закрываточыла ў жыхаркі горада Аранбурга і па блаславенні свяшчэнства з таго часу вандруе па праваслаўных прыходах краін СНД.  У пружанскім саборы яна была ўжо ў другі раз.

Премьерой песни поздравят женщин пружанские «Родники» 8 марта

Таццяна Навінка, Юлія Жабрун, Вольга Найбіч, Святлана Пракаповіч, Марына Уродніч. Усе яны паспяховыя жанчыны (юрыст, бухгалтар, настаўнік), ласкавыя матулі і любімыя жонкі. А разам — вакальны ансамбль Пружанскага Палаца культуры «Родники», выступленнямі якога так захапляюцца гараджане. АДКУЛЬ ЖА БЯРУЦЬ свае вытокі пружанскія «Родники»? Кожная з іх удзельніц рабіла свае першыя крокі на сцэне ва ўзорнай эстраднай студыі. Юля, дарэчы, выступала разам з вядомымі пінскімі «Палескімі зорамі» і іванаўскімі «Палешукамі». Дарэчы, досыць папулярныя услуги бухгалтера. Неўзабаве час бесклапотнага дзяцінства праляцеў, і дзяўчаты раз’ехаліся па розных гарадах вучыцца. Аднак любоў да песні засталася. Як успамінаюць сёння самі, ім так хацелася спяваць, што пры кожнай сустрэчы з мастацкім кіраўніком