Вторник, 30 сентября 2025

ААТ «ПЗР»: праз кадры вырашаем усё

527

Машынабудаўнік — вельмі пачэснае званне, якое з гонарам носяць як цяперашнія работнікі ААТ «Пружанскі завод радыёдэталяў», так і тыя ветэраны, што зараз на заслужаным адпачынку. Яно аб’ядноўвае сапраўдных прафесіяналаў, якіх у нас ужо не адно пакаленне. Кожны зрабіў і робіць свой уклад у гэту галіну, у аўтарытэт прафесіі, аддаючы значную частку свайго жыцця прадпрыемству. Хай на ўсе здзяйсненні ў вас хапае сіл і энергіі, добрага настрою і жадання ствараць новае, карыснае. Атрымліваючы за гэта заслужаныя словы ўдзячнасці і матэрыяльны плён. З Днём машынабудаўніка!

Чаму калектыў Пружанскага завода радыёдэталей нібыта адна сям’я? Сакрэтаў з гэтага на прадпрыемстве не робяць, і яго дырэктар Андрэй Каласей шчыра дзеліцца напрацоўкамі.

Пра рашучую сілу кадраў кожны з нас выдатна ведае, а знакаміты выраз чулі неаднойчы. Аднак паўтараць яго можна і зараз, нават па некалькі разоў на дзень, таму што актуальнасці ён не губляе і сёння. Тым больш для такога ўзроўню вытворчасці, які існуе на ПЗР, патрэбны сапраўды «залатыя рукі», дасведчаныя спецыялісты і вопытныя работнікі. Каб, як зазначае Андрэй Каласей, трымаць узятую планку якасці і захоўваць заслужаны аўтарытэт прадпрыемства.
— Мы вітаем людзей з профільнай адукацыяй, а яшчэ з адказным стаўленнем да прафесійных абавязкаў, добрасумленных і працавітых. Менавіта такая атмасфера створана на заводзе, яна захоўваецца дзесяцігоддзямі і лічыцца нашай самай галоўнай традыцыяй. Гэта пацвярджаецца самой гісторыяй ПЗР.

Ёсць свае героі

На здымку: чарговым «мазгавым штурмам» кіруе начальнік ТА Марына Панова (у цэнтры) з удзелам (злева направа) інжынера-тэхнолага Віктара Казловіча, інжынера па падрыхтоўцы вытворчасці Наталіі Кунды, інжынера-канструктара Антона Слабады, намесніка галоўнага інжынера Яўгена Халецкага і інжынера-тэхнолага Таццяны Саскевіч.

— Інакш нашых ветэранаў і назваць нельга. Успамінаю свайго настаўніка, былога намесніка галоўнага інжынера Уладзіміра Іванавіча Зверава. Ён быў высакакласным спецыялістам, які навучыў цэлую плеяду вучняў, многія з якіх працягваюць працаваць на заво-дзе. Шматгранны чалавек, які маючы тэхнічны талент, мог вырашаць эканамічныя пытанні, уносіць рацыяналізатарскія прапановы. Многае, што зараз мае завод, закладзена Уладзімірам Іванавічам. І гэта не асобны прыклад, мы дзякуем сотням нашым ветэранам за зробленае. Няхай тыя, хто ўжо на заслужаным адпачынку, жывуць яшчэ доўга, не губляюць здароўе і інтарэс да жыцця. Застаючыся для нас прыкладам.

Больш за тое, закладзеныя імі традыцыі настаўніцтва жывуць на прадпрыемстве і зараз. У якасці прыкладу прывяду начальніка тэхнічнага аддзела Марыну Панову, токара-расточніка Леаніда Пілюціка, вязальшчыка Вольгу Янушкевіч, фрэзероўшчыка Уладзіміра Зарэцкага, якія адпрацавалі больш за 40 гадоў на ПЗР. А таксама галоўнага бухгалтара Таццяну Каралюк, слесара-рамонтніка Анатолія Слатвінскага, кантралёра на КПП Надзею Гаманчук, тэрміста Аляксандра Сталярчука, свідравальшчыка Галіну Ліцкевіч, вязальшчыка Галіну Пстыгу, лудзільшчыка Наталію Каваленю, паяльшчыка Надзею Касцюковіч, якія з 30-гадовым і больш стажам з’яўляюцца настаўнікамі для навічкоў. У нас склалася сапраўдная школа, у якой нават можна атрымаць прафесіі, якім у Беларусі не навучаюць.

Мы вырашаем нават дэмаграфію

У начальніка вытворча-камерцыйнага аддзела Віталія і эканаміста Святланы Боўш на ПЗР працавалі яшчэ бацькі. Цяпер і яны на абодвух маюць агульны заводскі стаж пад 70 гадоў.

— І гэта сапраўды так,— падкрэслівае Андрэй Васільевіч.— У нас ёсць працоўныя дынастыі, калі дзеці, унукі працягваюць справу сваіх бацькоў, дзядоў. А яшчэ працуюць «сямейныя падрады», многія з якіх склаліся менавіта на заводзе. Асабліва радуе, што пытанні дзейнасці завода радыёдэталяў, яго жыцця і далейшага развіцця абавязкова будуць адной з надзённых тэм у такіх сем’ях. І чым мацней заводскія саюзы, тым трывалей будзе і роднае прадпрыемства.

Завод стаў месцам працы для начальніка планава-эканамічнага аддзела Таццяны і аператара Аляксандра Найбічаў.

У нас усебакова падтрымліваецца імкненне стварыць сям’ю, матэрыяльна стымулюецца заключэнне шлюбу, нараджэнне дзяцей. Яшчэ і даецца прыклад тым «халасцякам», якія прыходзяць да нас на працу.

Гэта праўдзівая рэальнасць

Не адно дзесяцігоддзе на заводзе працуе магазін, якім загадвае прадавец Ганна Баран. Завадчане маюць магчымасць набываць тут прадукты ва ўлік зарплаты і зэканоміць час на паходы ў іншыя аб’екты гандлю.

—Той, хто адпрацаваў у нас не менш за 3 гады, пацвердзіць, што на заводзе радыёдэталяў ёсць поўны пакет жыццёвых гарантый.

Гарантаваны аб’ём працы, таму што наша прадукцыя запатрабавана. Яна з’яўляецца інавацыйнай, імпартазамяшчальнай. Вельмі прыемна ведаць, што ў кожным аўтамабілі, спецтэхніцы ёсць вынік нашай працы. Нават без нас не запусціцца і бытавая тэхніка многіх вядомых беларускіх брэндаў.

Годная заработная плата са шматлікімі стымулюючымі надбаўкамі — навічкам і вопытным спецыялістам, за рацыяналізатарства, напружанасць працы і іншыя «нестандартныя» намаганні.

Належныя ўмовы працы з пастаянным абнаўленнем вытворчасці і прывабнымі працоўнымі месцамі. Робім рамонт працоўных памяшканняў, ствараем належныя ўмовы для адпачынку і прыёму ежы, прывялі ў парадак кабінеты, канферэнц-залу, санітарныя памяшканні. Нават уваход на прадпрыемства сустракае абноўленым выглядам.

Кар’ерны рост, у якім і той, хто прыйшоў тэхнікам, можа стаць пазней дырэктарам завода. І рэальных доказаў гэтаму ў нашым калектыве шмат.

Прафесійнае развіццё з асваеннем новых спецыяльнасцей, далейшай вучобай. Пружанскі завод радыёдэталяў з’яўляецца базавым прадпрыемствам для Брэсцкага тэхнічнага ўніверсітэта, выпускнікоў якога ў першую чаргу накіроўваюць да нас.

Разам і па-за заводам
— Маем поўнае права пахваліцца рэальным клопатам пра фізічнае і
духоўнае здароўе нашых работнікаў. Прадпрыемства поўнасцю аплачвае медыцынскую страхоўку завадчан, каб яны маглі займацца сваім здароўем, неабмежавана атрымліваючы доступ да ўсіх сучасных напрацовак беларускай аховы здароўя. Арганізуем на базе СШ № 5 заняткі па фізічнай культуры.

А яшчэ праводзім сумесныя экскурсіі па славутасцях Беларусі, па гістарычных мясцінах нашай краіны. Нярэдка наведваем вядучыя прадпрыемствы рэспублікі, дзе даведваемся пра ўмовы працы, параўноўваючы са сваімі. І ў нечым мы — сапраўдныя піянеры!

Старонку падрыхтаваў Алег СІДАРЭНКА. Фота Кацярыны МасІк