Менавіта пад такім дэвізам з 1 па 30 верасня ў Брэсцкай вобласці праводзіцца маштабная акцыя, у рамках якой жыхары шматкватэрных дамоў і прыватнай забудовы пры падтрымцы службаў ЖКГ праводзяць мерапрыемствы па добраўпарадкаванні сваіх прыдамавых тэрыторый. Яе мэта — аб’яднаць жыхароў шматкватэрных дамоў і прыватнага сектара, службы ЖКГ і мясцовыя ўлады для таго, каб разам навесці парадак, азеляніць і змяніць свае прыдамавыя тэрыторыі. Але для Пружанскага раёна — гэта стыль жыцця, які тут практыкуюць круглы год. І вынікі гэтай працы бачныя простым вокам.
З чаго пачынаецца Радзіма? Многія, напэўна, памятаюць словы папулярнай песні Марка Бернеса пра Радзіму. Менавіта гэты радок у савецкі час адкрываў першакласнікам першую ў іх жыцці кнігу «Буквар». Для кожнага з нас гэтыя радкі — дзіўны свет, напоўнены гукамі, фарбамі, уражаннямі і новымі адкрыццямі, якія пачынаюцца з парога роднай хаты. З вуліцы, па якой мы ідзём, вяртаючыся з работы, з двара, дзе гуляюць дзеці, і з той самай лаўкі, на якой мы адпачываем цёплымі летнімі вечарамі. І ад таго, у якім стане знаходзяцца знаёмыя нам пейзажы, шмат у чым залежыць наш настрой, душэўны спакой і адчуванне сябе часткай вялікага свету — суседзяў, сяброў і проста прахожых.
Праязджаючы па вулачках раёна, пачуццё здзіўлення не пакідае. Здаецца, што кожны дом тут імкнецца перасягнуць суседзяў у прыгажосці і дагледжанасці. Акуратныя кветнікі больш нагадваюць экспазіцыі батанічнага саду, чым стандартныя двары. Касачы, якія дзівяць каралеўскай веліччу, пышныя шапкі гартэнзій, беласнежныя і бэзавыя лілеі, вогненныя герані і вясёлкавыя каскады петуній… Чаго толькі не ўбачыш!
І гэта не проста пералік раслін, а сапраўдная сімфонія кветак, водару і гармоніі, створаная рукамі сапраўдных гаспадароў.
Яскравым прыкладам такой шчырай і самаадданай працы можна назваць двор дома № 10 па вуліцы Будаўнічай, што хаваецца адразу за крамай «Палявы». Праходзячы тут, забываеш, што знаходзішся ў стандартным гарадскім двары. Тут пануе «немагчымая» прыгажосць, створаная з бязмежнай любоўю і фантазіяй рукамі Валянціны Данілкінай, Людмілы Голад, Алены Бабрук (на здымку).
А пачалося ўсё, як гэта часта бывае, з некалькіх карэньчыкаў касачоў. Сціплая прыгажосць гэтых кветак натхніла жыхароў на стварэнне кветнікаў каля сваіх пад’ездаў. Яны вырашылі «акультурыць» сваю тэрыторыю і… не змаглі спыніцца. Пенсіянеры, якіх нехта памылкова называе адпачывальнікамі ад спраў, даказалі адваротнае. Іх энергія і творчы падыход уражваюць уяўленне. Усе кветкі высаджаны па прынцыпе: ад ранніх да позніх, пачынаючы з цюльпанаў і першацветаў, заканчваючы хрызантэмамі і геаргінамі, каб як мага даўжэй радаваць вока і адчуваць сапраўдную асалоду.
Мужчыны таксама не засталіся ўбаку, змайстравалі і ўсталявалі зручныя лавачкі ля першага пад’езда, каб можна было не толькі працаваць, але і адпачываць, любуючыся плёнам сваёй працы. Тут усё прадумана да дробязяў. Дзікі кучаравы вінаград адгарадзіў задні двор крамы ад старонніх вачэй, стварыўшы ля пад’езда адасобленую зялёную тэрыторыю. Мноства дэкаратыўных кустоў і пладовых дрэў у летнюю спёку аддаюць цень і прахалоду. Крэатыўныя жыхары нават пням знайшлі сваё прымяненне, зрабіўшы іх падставамі для кошыкаў з яркімі кветкамі.
Але самае дзіўнае — гэта ўменне бачыць прыгажосць у самых штодзённых, здавалася б, непатрэбных рэчах. Старыя аўтамабільныя шыны таксама не адправіліся на звалку. Ва ўмелых руках яны набылі другое жыццё, ператварыўшыся ў арыгінальныя мініяцюрныя клумбы. Спецыяльна сабраныя камяні акуратна аддзяляюць левы кветнік ля плоту ад пешаходных дарожак, дадаючы ландшафту натуральны прыродны шарм.
Тут няма пустуючай зямлі. Кожны квадратны метр цешыць вока буйствам фарбаў і зеляніны. А вакол лавачак узнімаюцца ўверх аркі, абвітыя пляцістымі ружамі і вінаградам, нібы ствараючы рамантычныя альтанкі пад адкрытым небам. Эстэтыка двара настолькі захапіла жыхароў, што нават балкон Антаніны Кулікоўскай у другім пад’ездзе патанае ў яркіх фарбах гераней, працягваючы кветкавую феерыю ўверх. Увесь свой вольны час тут праводзіць і Валянціна Ліхтар, ствараючы непаўторныя сюжэты разнастайных суквеццяў. Не адстаюць ад суседзяў трэці і чацвёрты пад’езды. Тут пераважаюць кусты хрызантэм, белыя хосты, вяргіні і аксаміткі, высаджаныя Нінай Гарус, Зояй Налівайка, Марыяй Гусько і Любоўю Александровай.
Двор дома № 12 — значна больш, чым проста прыклад узорнага добраўпарадкавання. Гэта наглядны ўрок любові да маленькага куточка сваёй Радзімы, урок сяброўства і яднання. Ён пачынаецца не з гучных слоў, а з простых дзеянняў і жадання пасадзіць кветку, пафарбаваць лаўку, падмесці двор, прыбраць смецце… Жыхары дома ўсё робяць разам: пасадку, праполку, падкормку. Каб не цягаць вёдры з вадой, нават прымудрыліся паліваць шлангам з трэцяга паверха. Ну як тут не здзіўляцца?
Жыхары гэтага дома — дзіўныя, адкрытыя, пазітыўныя людзі. Яны не чакаюць, што за іх усё зробяць камунальныя службы, ды і наўрад ці ў іх так атрымаецца. Выйшаўшы на заслужаны адпачынак, яны ўзялі ініцыятыву ў свае рукі і даказалі, што сумеснымі намаганнямі можна стварыць сапраўдны куток раю, цудоўнае месца, дзе душа адпачывае, а сэрца напаўняецца радасцю і спакоем. Іх гісторыя натхняе і нагадвае, што камфортнае жыццё сапраўды пачынаецца з чыстага і прыгожага двара, ва ўладкаванне якога ўкладзена часцінка душы кожнага жыхара. Яны не сядзяць, склаўшы рукі, не абмяркоўваюць суседзяў, не глядзяць скоса на прахожых. Ім проста няма да гэтага справы. Кожны дзень яны робяць свет вакол сябе дабрэйшым, утульнейшым і прыгажэйшым!
Ірына Велясевіч
Фота аўтара