Актуально

У мінулую суботу з рабочым візітам Прэзідэнт нашай краіны А.Р.Лукашэнка наведаў  Пружаншчыну. У цэнтры ўвагі кіраўніка дзяржавы была ўборачная кампанія, знаёмства з тэхналогіяй вырошчвання кукурузы і, што вельмі актуальна, — развіццё малой энергетыкі (на здымку: А.Р.Лукашэнка ў час наведвання Пружанскай цеплаэнергацэнтралі). Трымаючы сваё абяцанне: кантраляваць ход уборачнай кампаніі, найперш Прэзідэнт наведаў поле ААТ “Агра-Калядзічы”, дзе вялася ўборка збожжа. Там яго сустракалі губернатар Брэстчыны К.А.Сумар, старшыня райвыканкама А.І.Юркевіч, суправаджаў міністр сельскай гаспадаркі і харчавання М.І.Русы. На момант візіту Прэзідэнта ў гаспадарцы ўжо была сабрана трэцяя частка ўраджаю. Аднак, нягледзячы на складанасці ўборкі з-за надзвычай спякотнага надвор’я, дырэктар П.С.Якімавец а

Чаго толькі ні просіць душа, падагрэтая алкаголем! Два Міколы — Раманчук і Краўчук, Аляксандр Шурын (усе яны былі на падпітку) і з імі Міхаіл Зубеня вырашылі... пастраляць у дарожныя знакі. Відаць, менавіта таму і паклалі ў аўтамабіль паляўнічую стрэльбу і фару-шукальнік. Выехаўшы на аўтадарогу, аматары вострых адчуванняў пачалі асвятляць яе і ўскраек лесу ў пошуках тых самых знакаў. Аднак тут у іх поле зроку, як на бяду, трапіў лось. Хлопцы некалькі разоў стрэлілі ў яго праз адчыненую фортку аўтамабіля. Вялікі звер, як падкошаны, упаў у снег. Тут жа, у лесе, туша была разабрана. Браканьерства здарылася 20 лютага на тэрыторыі 44 квартала Бярозаўскага лясніцтва Пружанскага лясгаса, які прымыкае да аўтадарогі на Ружаны. «Стралялі па знаках», а дакладней, палявалі сябрукі без належнага на

Сцяпан Міхайлавіч Адамчук ¬— чалавек-легенда. У свае восемдзесят гадоў ён працягвае працаваць машыністам экскаватара ў ДУВП «Пружанскае ПМС» на старэнькім экскаватары-драглайне ЭО-4112. Пра гісторыю асушэння балот на Пружаншчыне дакладней за ўсіх можа расказаць менавіта Сцяпан Міхайлавіч. З непасрэдным удзелам меліяратара на месцы былых непраходных балот пракладзены прамыя стужкі каналаў. Экскаватаршчык і цяпер памятае ўсё да драбніц. Хутка споўніцца паўстагоддзя, як Адамчук каўшом экскаватара пачаў адлік кіламетражу сваіх каналаў у нашым раёне. А да гэтага ж была яшчэ праца на меліярацыйных аб’ектах Кобрынскага і Брэсцкага раёнаў. Агульны стаж работы Сцяпана Міхайлавіча налічвае 55 гадоў. Колькі за гэты час пракладзена каналаў, ён спецыяльна не падлічваў. «Глубанец», «Дзікі Нікар»,

Хлопчыкі і дзяўчынкі з сацыяльнага прытулку ў пасёлку Сонечны шчыра дзякуюць фермеру М.І.Дацкевічу. Як і ў мінулыя гады, Мікалай Іванавіч забяспечыў іх суніцамі (ягады замарозілі) і сліўкамі. Цяпер цэлую зіму дзеці будуць з кампотамі. А яшчэ выхавальнікі прытулку ўдзячны сваім шэфам з байк-клуба «Брэсцкі рэгіён», якія арганізавалі для іх памятную экскурсію ў Белавежскую пушчу. Так на прыкладах дарослых у прытулку Сонечным дзеці вучацца дабру і ўзаемападтрымцы.

Неспадзявана ўспомніліся словы паэта, які сцвярджаў, што жыццё немагчыма павярнуць назад. 18 выпускнікоў 1970 года былой Пружанскай СШ №2 (цяпер гімназіі) даказалі адваротнае: яны большай часткай класа вярнуліся на 40 гадоў таму — у сваю родную школу, у сваё юнацтва, да сваіх любімых настаўнікаў... Ініцыятыва сустрэчы праз  40 гадоў належала Алене Сахарчук, якая цяпер жыве ў Адэсе (усе прозвішчы жанчын называю, як яны гучалі і ў той дзень, дзявочыя). Яе актыўна падхапіла Ларыса Ільяшук. Яна ж усклала на сябе і асноўную арганізатарскую работу: адшуквала тэлефоны і адрасы, тэлефанавала, шукала справочник телефонов, слала эсэмэскі... Гэта было няпроста: за 40 гадоў людзей раскідала па ўсім свеце, прычым у кожнага цяпер сям’я, а гэта значыць,— розныя нагоды, з-за якіх «вяртанне ў юнацтва

Паводле назіранняў сіноптыкаў, заўсёды пасля анамальнай гарачыні варта чакаць якога-небудзь стыхійнага бедства. У мінулую сераду  яно і абрынулася на райцэнтр — у выглядзе навальніцы і ліўневага дажджу. Па дадзеных раённай метэаралагічнай станцыі, за дзве гадзіны на горад выпала каля 41 мм ападкаў. Для параўнання: дэкадная норма ліпеня ў нас складае прыкладна 26 мм. Паток вады з неба стаў прычынай масавага падтаплення жылых дамоў у горадзе. Найбольшая колькасць экстранных выклікаў паступіла на тэлефон 101 адзінай дзяжурнай дыспетчарскай службы райаддзела па надзвычайных сітуацый. Тэлефанаванні пераадрасоўваліся дыспетчару КУВП «Камунальнік»: спецыялісты гэтага прадпрыемства змагаліся з падтапленнямі. Па словах галоўнага інжынера арганізацыі С.В.Бабрука, больш за ўсё выклікаў паступі

Лета правіць баль. Менавіта летам людзі становяцца больш мабільнымі: едуць адпачываць за мяжу, адкрываюць для сябе новыя мясціны ў роднай Беларусі і нават раёне. І ніякія крызісы ці перамены надвор’я не спыняюць вандроўнікаў, якіх кліча на сваё ўлонне прырода. Каб не адстаць ад іх, мы таксама паехалі на адпачынак. Не ў горы і не на мора, а ў вёску Сярэдняе (усяго 13 км ад райцэнтра) на хутар да Галіны і Анатоля Шэпеляў. Гэтую старую хатку з гаспадарчымі пабудовамі ў двары жыхарка Пружан Галіна Канстанцінаўна Шэпель атрымала ў спадчыну ад свайго дзеда. Таму аграсядзібу і вырашана было назваць у яго гонар: «У Алеся». Зялёнае святло сельскаму турызму ў Беларусі афіцыйна было дадзена ў 2006 годзе з падпісаннем Указа Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь №372. Шэпелі, як бачым, крыху прыпазніліся:

Напярэдадні святкавання Дня Незалежнасці і чарговай гадавіны вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў у абласной друкарні выйшла ў свет унікальнае гісторыка-дакументальнае публіцыстычнае ілюстраванае выданне «Пісьмы вайны. Хрэстаматыя патрыятызму», падрыхтаванае рэдакцыяй абласной газеты «Заря» ў рамках аўтарскага праекта брэсцкага журналіста, пісьменніка Аляксандра Валковіча пад эгідай галоўнага ўпраўлення ідэалагічнай работы Брэсцкага аблвыканкама. Унікальнае выданне, аналагаў якому ў нашай рэспубліцы няма, уяўляе сабою гісторыка-дакументальны публіцыстычны ілюстраваны зборнік франтавой карэспандэнцыі, нанова «прачытанай» сучаснікамі. У зборнік увайшлі франтавыя «трохвугольнікі», канверты, паведамленні, «пахаванкі», партызанскія дзённікі, архіўныя фатаграфіі байцоў і кам

Рэстаўрацыя палаца Сапегаў у Ружанах ідзе поўным ходам. Ужо амаль гатовы адзін з флігеляў каля ўязной брамы, а над варотамі красуецца радавы герб. Работы вядуць будаўнікі ААТ «Брэстрэстаўрацыя». rrrrrr

Напрыканцы мінулага года раённым аддзяленнем Фонду міру была абвешчана дабрачынная акцыя па збору сродкаў для 12-гадовай Арыны Семянчук, якой патрабавалася тэрміновая аперацыя на пазваночніку. Як расказвае сакратар  аддзялення В.І.Матвіенка, жыхары раёна прынялі ў гэтай акцыі актыўны ўдзел. -ДУМАЛАСЯ, што напярэдадні навагодняй мітусні, негатыўнага ўздзеяння эканамічнага крызісу мала хто пажадае ўдзельнічаць у акцыі,— расказвае Віталь Іванавіч.— А тут за няпоўны месяц — 25 мільёнаў рублёў! Адгукнуліся не дзясяткі — сотні людзей, пераводы сталі паступаць з усіх арганізацый Пружаншчыны. Ды што там раён, рэспубліка адрэагавала на бяду дзяўчынкі. Напрыклад, у сталіцы ў офіс Фонду прыйшоў малады чалавек, які прынёс вялікую суму ў валюце! Сапраўды, праблема Арыны проста аб’яднала нас усіх.

Могілкі — гэта не толькі апошняе прыстанішча памерлых: іншы раз яны ўяўляюць сабой каштоўную гісторыка-культурную спадчыну. Каталіцкія могілкі, што знаходзяцца паміж вёскамі Лыскава і Барысікі, хаця і не ўнесены ў звод помнікаў гісторыі, па праву могуць такой каштоўнасцю з’яўляцца. Сярод сучасных выдзяляюцца заімшэлыя  ад часу надмагільныя пліты, на якіх высечаны імёны прадстаўнікоў знакамітых радоў: тут пахаваны графіня Кацярына Горн, народжаная княжна Валконская, генералы артылерыі «wojsk rossyjskich» Томаш Казяроўскі і Ян Двярніцкі... Аднак цікаўнасць у вандалаў выклікала мармуровая пліта з надпісам «STANISLAW JOZEF DANIEL, JENERAL BYCHOWIEC». — Пасля Радаўніцы мясцовыя жыхары знайшлі магілу знакамітага генерала Станіслава Быхаўца ўскрытай, — расказвае старшыня Зеляневіцкага се

У газеце «Беларуская ніва» надрукаваны спіс лепшых сельскагаспадарчых арганізацый краіны па выніках работы за 2009 год. Сярод іх ААТ «Жураўлінае» і ААТ «Айчына». У аснову крытэрыя ацэнкі дзейнасці прадпрыемстваў быў пакладзены прыбытак ад рэалізацыі прадукцыі. Гэта паказчык эфектыўнасці работы, у якім адлюстроўваецца ўзровень гаспадарання, ступень выкарыстання вытворчых рэсурсаў і іншыя характарыстыкі дзейнасці. У ААТ «Жураўлінае» летась атрыманы прыбытак ад рэалізацыі склаў 3,5 мільярда рублёў (21 месца ў рэспубліцы). У ААТ «Айчына» — 2,1 мільярда рублёў (36 месца). Увогуле, у рэспубліцы толькі 36 гаспадарак за мінулы год атрымалі больш за 2 мільярды рублёў прыбытку ад рэалізацыі прадукцыі. Мікола Архуцік.

Дзесяцікласнік СШ №5 Уладзімір Якуцэня вярнуўся з рэспубліканскай прадметнай алімпіяды па геаграфіі, якая праходзіла ў Баранавічах, з дыпломам трэцяй ступені.  Дарэчы, прызавыя месцы па геаграфіі дастаюцца школе рэгулярна: з усімі прызёрамі займаўся і займаецца настаўнік Юрый Уладзіміравіч Ляўчук. Валодзю Якуцэню  настаўнік узяў сабе на заметку яшчэ ў шостым класе. Але цікавасць да геаграфіі ў хлопца прачнулася намнога раней. Ужо ў першым класе ён выдатна арыентаваўся ў па-літычнай карце свету. Як сцвярджае Валодзя, чытаць ён навучыўся задоўга да школы і ў хуткім часе яго любімымі кнігамі сталі дапаможнікі па геаграфіі. Да свайго настаўніка ён прыйшоў з вялікім багажом ведаў. — У Валодзі цудоўная памяць, — расказвае пра вучня Юрый Уладзіміравіч. – Ён чытае ўсё, што я яму рэкамендую.

Цэнтр карэкцыйна-развіваючага навучання і рэабілітацыі дзяцей з асаблівасцямі псіхафізічнага развіцця адзначыў свой першы юбілей. Дзесяць гадоў назад гэта ўстанова стала адной з першых, якія адкрываліся ў раёнах Брэстчыны. Як успамінае дырэктар цэнтра Т.М.Мелеш, пачынаць давялося з «нуля». Цяжка было нават не столькі ў матэрыяльным плане, колькі з-за поўнай адсутнасці якога-небудзь вопыту і метадычных распрацовак. — ПАДОБНЫЯ ўстановы працавалі і раней у абласным цэнтры і буйных гарадах рэгіёна,— расказвае Тамара Міхайлаўна.— Але іх метады і прыёмы работы з такімі асаблівымі дзецьмі не заўсёды падыходзяць да нашых умоў. Колішняя методыка выхавання  амаль поўнасцю ігнаравала дзяцей з асаблівасцямі развіцця: меркавалася, што савецкае грамадства — самая здаровая нацыя, дзе няма інвалі