Актуально

Яшчэ не пастаўлена апошняя кропка ў гісторыі Другой сусветнай вайны, яшчэ шмат белых плям на старонках самых жудасных падзей мінулага стагоддзя. Пошукавая работа вядзецца не толькі на тэрыторыі былых рэспублік Савецкага Саюза, але і ў Еўропе. Малады галандскі журналіст Рэмка Рэйдынг добраахвотна займаецца пошукам сваякоў загінуўшых у гады Вялікай Айчыннай вайны на тэрыторыі Германіі і Галандыі  салдат і вязняў канцлагера, якія былі пахаваны на Савецкім Полі Славы ў г.Амерсфоорце (Нідэрланды). За дзесяць гадоў пошукаў Р.Рэйдынг ужо знайшоў сем‘і больш за 160 салдат. На гэты раз ён зацікавіўся лёсам стралка 969-га стралковага палка 223 стралковай дывізіі чырвонаармейца Аляксея Андрэевіча Андрэева, які памёр ад ран 28 мая 1945 года. Дакладна вядома, што яго сваякі жылі ў Баранавіцкім раё

Такога сходу, які адбыўся 19 жніўня, у Купічах не было, відаць, даўно. У цэнтры вёскі сабралася каля трох дзесяткаў яе жыхароў. Да іх на сустрэчу  прыехалі  прадстаўнікі раённай і мясцовай улады. У людзей, як сведчыла з ліста, дасланага ў Адміністрацыю Прэзідэнта, накапілася шмат пытанняў. Вырашыць іх на месцы і паспрабавалі прыбыўшыя. Аднак, як аказалася, большасць пытанняў, выкладзеных у лісце, былі зусім не ад жыхароў вёскі, як там значылася, а ад яго аўтара – В.У.Пілюціка. У самым пачатку сходу  “галоўны адказчык” — старшыня Шарашоўскага пасялковага Савета дэпутатаў  В.А.Малышкевіч не паспеў нават зачытаць усе выкладзеныя ў лісце прэтэнзіі, як людзі зашапталіся: “А ў нас пра гэта ніхто не пытаўся, і мы пад гэтым не падпісваліся”. Аўтар пісаў пра многае. І пра тое, што соткі для пас

Час дэфіцыту і доўгіх чэргаў па самае неабходнае адышоў у гісторыю. Маё пакаленне, наогул, ведае пра яго ў асноўным з расказаў старэйшых ды з асабістых скупых успамінаў, калі бацькі час ад часу прыносілі нейкае адзенне і беражліва хавалі ў шафе, прыгаворваючы: «Хай будзе на выраст! А потым — як знойдзеш...» На шчасце, сёння мы не ведаем, што такое купляць у запас: балазе, цяпер на прылаўках магазінаў хапае ўсяго. Пашчасціла сучасным мамам і татам: ім збіраць дзяцей у школу куды лягчэй, чым гэта было нашым бацькам некалі... Аднак ці так ужо ёсць чаму зайздросціць? -Сёлета ў нас асноўныя пастаўшчыкі школьнага асартыменту — швейныя фабрыкі і прадпрыемствы «Бараўчанка» (Барана-вічы), «Славянка» (Бабруйск), «Калінка» (Салігорск), «Камінтэрн» (Гомель), «Надзея» (Брэст), «Эліз» (Дзяржынск), «Н

Бягучы год на Пружаншчыне багаты на падзеі. Але, на жаль, не ўсе яны былі станоўчымі, а некаторыя з іх трапілі ў поле зроку праваахоўных органаў. Разглядам і праверкамі займалася і пракуратура. Даць каментарыі да найбольш «гучных» спраў мы папрасілі пракурора  раёна М.І.ЗАПАРОШЧАНКУ. — Міхаіл Іванавіч, у пачатку лета ў горадзе абваліўся балкон. Наколькі вядома, ужо ёсць вынікі праверак па гэтым факце. — Так, восьмага чэрвеня з чацвёртага паверха жылога дома №2 па вуліцы Кобрынскай абваліўся балкон. Праверка праводзілася згодна з артыкулам 184 Крымінальна-працэсуальнага кодэкса РБ. Тым больш, што ёсць і пацярпелыя — жанчына, якая на ім стаяла ў той момант, атрымала цяжкія цялесныя пашкоджанні, небяспечныя для жыцця. Была прызначана будаўніча-тэхнічная экспертыза, якую праводзілі спецыялі

Традыцыйна над адной з аздараўленчых змен у дзіцячых лагерах шэфства бяруць супрацоўнікі райаддзела па надзвычайных сітуацыях. Сёлета выбар выпаў на чацвёртую змену летніка на базе Рудніцкай школы. «Гарачая дзявятка» — так называўся атрад — аб’яднала дзяцей не толькі з Пружанскага, але і Бярозаўскага, Баранавіцкага раёнаў і Брэста. Спецыяльна для іх была распрацавана праграма мерапрыемстваў, накіраваная на прапаганду пажарнай бяспекі. На працягу ўсёй змены праводзіліся спаборніцтвы, конкурсы малюнкаў на зададзеную тэму. Перад дзецьмі з тлумачальнымі лекцыямі выступалі супрацоўнікі РАНС. Найбольш запамінальнымі для дзятвы сталі конкурс на апрананне баявога адзення, пажарная эстафета і начныя трэніроўкі. Дарэчы, у спаборніцтвах лепшымі сталі дзяўчынкі, аднак без падарункаў ад арганізат

Толькі лянівы не зведаў хаця б раз у сваім жыцці рамантыкі сапраўдных турыстычных паходаў. Ежа з водарам дымку, начлег у палатках, вячэрнія пася-дзелкі ля кастра пад перазвон гітарных струнаў... Што можа быць лепш? Што пакіне больш яскравыя ўспаміны? Безумоўна, заўзятыя прыхільнікі спартыўнага турызму застаюцца ў «плюсе»: яны могуць пабываць у гарах, на марскіх узбярэжжах, наведаць цікавыя месцы без дапамогі тураператараў і атрымаць пры гэтым намнога больш уражанняў і ўспамінаў. Асабіста я ў гэтым канчаткова пераканалася падчас сустрэчы з Надзеяй УЛАСКО, настаўніцай Поланскай базавай школы, турысткай са стажам. Невычэрпны свет вандровак Надзея Мікалаеўна адкрыла для сябе больш 20 гадоў таму, калі ў Ружанах з’явілася станцыя турызму. І яе першы дырэктар Аляксандр Васільевіч Баранаў пра

Канстанцін Панімаш працуе ў галіне культуры амаль 12 гадоў. І два з іх — начальнікам аддзела культуры райвыканкама. Наша гутарка з самага пачатку набыла характар аналітычнага абмеркавання таго, што было, а найбольш што ёсць і будзе. Канстанцін Іванавіч пачаў яе з лічбаў: — На сённяшні дзень у раёне 45 устаноў культуры. У тым ліку Палац культуры, два Цэнтры культуры і адпачынку, Дом фальклору і Дом рамёстваў, аўтаклуб, гарадскі клуб, 24 сельскія Дамы культуры, 9 сельскіх клубаў і 5 клубаў-бібліятэк. У раёне дзейнічаюць 43 бібліятэкі. У іх ліку цэнтральная раённая, адна гарадская, дзве гарпасялковыя, дзве дзіцячыя, 33 сельскія і чатыры сельскія бібліятэкі-клубы. Працуюць і развіваюцца пяць дзіцячых школ мастацтваў, музычная школа, музей-сядзіба «Пружанскі палацык», кінавідэасетка. Такім чын

У райвыканкаме адбылося рабочае пасяджэнне штаба па будаўніцтву аб’язной аўтадарогіўздоўж Белавежскай пушчы па тэрыторыі Брэсцкай вобласці і Пружанскага раёна ў тым ліку. У ім удзельнічалі кіраўнікі 20 прадпрыемстваў і арганізацый, якія задзейнічаны ў гэтай справе. Вёў пасяджэнне намеснік міністра транспарту і камунікацый, дырэктар дэпартамента «Белаўтадар» А.М.Лыцін. Пасля нарады намеснік старшыні райвыканкама С.М.Гук адказаў на пытанні карэспандэнта. — Сяргей Міхайлавіч, як стала зразумела, праект новай трасы ўздоўж Белавежскай пушчы ўжо канчаткова зацверджаны. Больш таго, пачалася актыўная падрыхтоўка да будаўніцтва — высечка і вываз драўніны, падсыпка гравіем і г.д. Расскажыце, што будзе ўяўляць сабой аб’язная дарога. — Гэта дарога шырынёй у 10 метраў зямельнага і 9 метраў асфальта

ПМК-21 — адно з буйнейшых у раёне будаўнічых прадпрыемстваў. І не толькі па колькасці работнікаў, але і па машынна-трактарным парку. Аднак тэхніка застаецца мёртвай без чалавечых рук. І, як зазначае дырэктар арганізацыі В.С.Лук’янчук, цяпер трэба ўсю ўвагу сканцэнтраваць на кадравым пытанні. — Сёлета мы яшчэ набываем дадатковых будаўнічых агрэгатаў на суму каля чатырох мільярдаў рублёў,— расказвае Васіль Сцяпанавіч.— Гэта вялікія капіталаўкладанні, і яны павінны прыносіць сваю карысць прадпрыемству. Таму нам неабходны людзі, якія здолеюць на такой тэхніцы працаваць. — Што зараз уяўляе калектыў ПМК-21? — За некалькі апошніх гадоў наш калектыў значна амаладзіўся. Так, пэўная рызыка ёсць, калі большасць работнікаў маюць невялікі стаж работы — звыш 100 чалавек працуюць у нас да аднаго год

Нядаўна наша газета паведамляла аб тым, што на гарадскім возеры ў Пружанах суботнім вечарам быў выратаваны хлопчык. Самы актыўны ўдзел у яго выратаванні прымаў Станіслаў  Весялоўскі — жыхар Санкт-Пецярбурга. У НАШ ГОРАД Станіслаў Валянцінавіч  прыехаў ужо другі раз, разам з выхаванцамі СДЮШАР №1 Маскоўскага раёна Санкт-Пецярбурга на двухтыднёвыя вучэбна-трэніровачныя зборы, якія праходзілі ў Лядовым палацы. Хакеем займаецца яго сын Аляксей. Той суботні вечар расійскія госці вырашылі правесці на гарадскім возеры. — Раптам пачуў крык жанчыны, — успамінае Станіслаў Валянцінавіч. — На бераг выцягнулі з вады  хлопчыка без прыкмет жыцця. Адразу кінуўся да яго і пачаў рабіць штучнае дыханне (некалі ў маладосці я працаваў выратавальнікам у дзіцячым аздараўленчым лагеры). У гэты час другі мужч

Міма чыгуначнага вакзала, натужліва пастукваючы коламі, праходзяць саставы. Жаночы голас аб’яўляе аб прыбыцці чарговага цягніка... Прыклад добрасумленных адносін да сваіх абавязкаў паказвае дзяжурная Марыя Арбузава (на здымку), якая працуе на станцыі больш як 30 гадоў. Абвесткі аб адпраўленні цягнікоў — гэта мізэр у моры ўсёй яе работы. Акрамя таго, дзяжурны па станцыі кіруе рухам паяздоў: пераводзіць стрэлкі, падае грузы, выцягвае паражнякі, распараджаецца пагрузкай і выгрузкай саставаў... — Нягледзячы на вялікі груз адказнасці, які ўскладаецца на мае плечы, я нават у свой першы рабочы дзень не адчувала боязі, — гаворыць Марыя Паўлаўна. Застаць намесніка начальніка станцыі Аранчыцы Валерыя Саўчука на месцы аказалася не так і проста: на чыгунцы ў кожнага спраў шмат. Хіба што толькі

Мяркуючы па колькасці тэлефанаванняў, якія паступілі да дырэктара КУВП «Камунальнік» А.Ф.ШОПІКА, сфера жыллёва-камунальных паслуг — самая хвалюючая для жыхароў раёна. І, напэўна, самая балючая. Па шэрагу пытанняў Алег Фёдаравіч даў заданні дырэктарам філіялаў разабрацца ў кароткія тэрміны. Найбольш цікавыя з іх мы сёння публікуем. СІТУАЦЫЮ ПАПРАВІЦЬ МОЖНА  Жыхары дома №2 па вуліцы Юбілейнай: —У нас зрабілі шатровы дах, але не паставілі сеткі на вентыляцыйныя вокны. У выніку гарышча абжылі галубы, якія ператварылі яго ў сметнік і забілі вентыляцыйныя шахты. Нам сказалі, што трэба пісаць заяву ў «Жилищник», але мы вырашылі спачатку звярнуцца да Вас. — Лічыце, што заява ваша да нас паступіла. Абавязкова пачысцім дах і вентыляцыйныя шахты, на вокны ўстановім сеткі ад галубоў — да 1