Над Пружанамі лілася музыка. На ганку музычнага аддзялення школы мастацтваў па вуліцы Рыгора Шырмы адбываўся канцэрт дзіцячага ўзорнага духавога аркестра, прысвечаны святу Перамогі. Адну з сольных кампазіцый выконваў хлопец з саксафонам. Мелодыя напаўняла ўсё наваколле, яе хацелася слухаць яшчэ і яшчэ…
Вучань сёмага класа дзіцячай школы мастацтваў г.Пружаны імя Р. Р. Шырмы па класе саксафона Міхаіл Бегер — неаднаразовы пераможца розных музычных конкурсаў. Толькі сёлета ён стаў дыпламантам 2-й ступені III Міжнароднага музычнага конкурсу сучаснай творчасці “Калядны звон-2021”, дыпламантам 3-й ступені Міжнароднага інтэрнэт-конкурсу мастацтваў “Ільвяня запрашае сяброў”, удзельнікам алімпіяды па музычна-тэарэтычнай дысцыпліне і дыпламантам 3-й ступені Першага адкрытага (міжнароднага) конкурсу па музычна-тэарэтычных дысцыплінах “Эўрыка!”, а таксама – увага! – атрымаў Гран-пры XIV абласнога адкрытага конкурсу “Крынічка”.
—Як пачынаўся твой шлях у музыку?
—У музычную школу мяне прывёў тата. Паабяцаў пры гэтым, што ў мяне будзе прыгожы інструмент. Я быў зусім малы, так што гэтая спроба заінтрыгаваць удалася. Але саксафон прывабіў не толькі выглядам, але і яркім гукам. Зацікаўленасці музыкай паспрыяў і настаўнік Сяргей Рыгоравіч Більшэвіч. Дзякуючы яму, я дасягнуў пэўных поспехаў, нават зараз іграю ў “дарослым” аркестры “Біг-Бэнд”.
—Якой была твая першая ўзнагарода?
—Гэта было другое месца ў конкурсе “Крынічка”. Першы поспех даў штуршок да яшчэ больш старанных заняткаў, большай адказнасці.
— Які твой самы любімы прадмет у музычнай школе?
—Зразумела, спецыяльнасць. А вось з сальфеджыа часам узнікаюць складанасці.
—Чым любіш займацца, акрамя музыкі?
—Я вучуся ў восьмым класе СШ №1, так што паспяхова “сумяшчаю” школьныя заняткі і музычныя. А яшчэ люблю гуляць у футбол.
—Якую музыку табе самому падабаецца слухаць?
— Мой любімы выканаўца Бэн Уэбстэр – вядомы джазавы музыкант.
—Будуеш ужо планы на будучыню?
—Пакуль яшчэ не ведаю, ці будуць яны звязаны з музыкай, але думаю, што яна заўсёды застанецца ў маім жыцці.
Міша адказваў на пытанні лаканічна, быццам бы лічыў, што кампазіцыі, якія ён выконвае, не патрабуюць моўных дапаўненняў. Хочацца спадзявацца, што яго саксафон у далейшым будзе гучаць не толькі над Пружанамі. Поспехаў гэтаму сціпламу таленавітаму хлопцу!
Валерыя Адамчук, студэнтка журфака БДУ.
Фота аўтара і Кацярыны Масік.