Год гістарычнай памяці павінен стаць экзаменам на нацыянальную і культурную сталасць, заявіў карэспандэнту БЕЛТА загадчык аддзела сацыялогіі дзяржаўнага кіравання Інстытута сацыялогіі НАН кандыдат філасофскіх навук Мікалай Шчокін.
«Сёння адбываецца поўнамаштабнае перакадзіраванне народаў з адначасовым перапісваннем гісторыі, што падганяе гістарычную памяць пад лякалы невялікай клікай палітычных эліт заходнееўрапейскіх краін, якія фінансуюцца і, значыць, падпарадкаваных фінансава-прамысловым групам і транснацыянальным карпарацыям. У сучасным свеце многія краіны ўжо страцілі сваю ідэнтычнасць і не змаглі адстаяць гістарычную праўду. Забыццё сваёй гісторыі — прамы шлях да легалізацыі нацызму і страты свайго цывілізацыйна-культурнага кода», — сказаў Мікалай Шчокін.
Аналітык падкрэсліў, што Беларусь адна з нямногіх краін выбрала шлях гістарычнай праўды. «Аб’яўлены Аляксандрам Лукашэнкам 2022-і Годам гістарычнай памяці — унікальная магчымасць не толькі гарманічна інстытуалізаваць канстытуцыйныя папраўкі, але перш за ўсё ўмацаваць беларускую дзяржаўнасць. Год гістарычнай памяці — ментальна-псіхалагічная, культурна-рэлігійная памяць аб вялікіх дасягненнях і перамогах беларускага народа. Гістарычная памяць — самае дарагое, што ёсць у любога народа. Беларусь на сваім нялёгкім, але сумленным гістарычным шляху прайшла шмат крокаў, якія сталі фундаментам беларускасці — ад Ефрасінні Полацкай да ўладыкі Філарэта, ад Францыска Скарыны да Якуба Коласа і Янкі Купалы, ад Брэсцкай крэпасці да Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне, ад Полацкага княства да суверэннай і незалежнай дзяржавы — Рэспублікі Беларусь», — адзначыў ён.
Мікалай Шчокін канстатаваў: Год гістарычнай памяці — сакральны сімвал адзінства беларускага народа ў салідарным прачытанні гістарычнай праўды, непарушнасці традыцый і з’яднанасці пабудовы фундаментальных асноў беларускай дзяржаўнасці. «Прэзідэнт чарговы раз даў усім нам магчымасць усвядоміць сваю ролю ў гісторыі і ўбачыць непаўторны філасофскі сэнс гістарычных старонак беларускага народа. Год гістарычнай памяці павінен стаць экзаменам на нацыянальную і культурную сталасць. Сёння беларуская нацыя праходзіць складаны, але апраўданы шлях гісторыка-філасофскага асэнсавання і пошуку новага фармату дзяржаўнага будаўніцтва ў кантэксце нацыянальнай ідэнтычнасці, — растлумачыў ён. — Сацыяльна-філасофскі феномен гістарычнай памяці заключаецца ў справядлівасці і міласэрнасці, патрыятызме і дзяржаўнасці, прыхільнасці да гістарычных каштоўнасцей і пачуцці адказнасці, стваральнасці і прыстойнасці, сумленнасці перад мінулымі пакаленнямі і будучыняй нашай краіны. Таму, будзем шчырымі, у Год гістарычнай праўды і канстытуцыйнай мадэрнізацыі беларускай дзяржаўнасці няма месца на нашай зямлі здраднікам і збеглым, нацыстам і БЧБ-калабарантам».
Гістарычная памяць стварае новыя жыццёвыя пасылы і матывы для выбудоўвання жыцця. «Гістарычная памяць на працягу многіх стагоддзяў нас ратавала ад катастроф і гібелі і прыводзіла да перамог над злом, антыгісторыяй, псеўдакаштоўнасцямі, процідзейнічаючы культурнай і рэлігійнай анексіі, — дадаў аналітык. — Напярэдадні ўсенароднага абмеркавання праекта Канстытуцыі і рэферэндуму гістарычная памяць стане духоўным шчытом, рэлігійным храмам у проціборстве не толькі з агрэсіяй калектыўнага Захаду, але і з падтасоўкамі ў гісторыі і прававым нігілізмам. Глыбока сімвалічна, што Год гістарычнай памяці ідэалагічна сваімі каранямі з’яўляецца вытворным ад Года народнага адзінства. Адзінства беларускага народа можа быць толькі ў адзіным разуменні і ўспрыманні гістарычнай памяці як нацыянальнага правадніка ў геапалітычных лабірынтах сучаснага свету».