Суботнікі, месячнікі па добраўпарадкаванні — традыцыйныя штогадовыя мерапрыемствы па падтрыманні парадку на тэрыторыі населеных пунктаў. Але сёлета, калі ў краіне аб’яўлены Год малой радзімы, нас, беларусаў, заклікаюць правесці не проста ўборку, азеляненне тых месцаў, дзе мы нарадзіліся, жывём. Якія ідэі збіраюцца ўвасобіць у жыццё на Ружаншчыне, каб прыняць удзел у гэтай маштабнай рабоце?
Аксана Уладзіміраўна Манчык прыступіла да абавязкаў старшыні Ружанскага сельвыканкама якраз тады, калі пачыналіся вясеннія мерапрыемствы па навядзенні парадку. Таму невыпадкова, што гэтае пытанне аказалася ў яе на парадку дня на першым месцы.
— Напэўна, яшчэ з савецкіх часоў мы прывыклі, што безумоўна павінны падтрымліваць парадак на зямлі: у дварах, на тэрыторыях агульнага карыстання — з дапамогай суботнікаў пару разоў на год, на ўласных, бацькоўскіх сядзібах — самастойна на працягу года. Таму сказаць, што ўдзел у радавой акцыі — гэта наша справа ў рамках Года малой радзімы, нават сорамна, — зазначае А.У.Манчык. — Неабходна зрабіць канкрэтную справу, якая застанецца, якая атрымае матэрыяльнае ўвасабленне.
Ідэю правесці акцыю, якая ў выніку атрымала назву «Добрыя справы для малой радзімы», падтрымалі і на пасяджэнні сельвыканкама.
Што можна зрабіць, каб гэта засталося не на месяц і нават не на год? Мясцовая ўлада распрацоўвае цэлы план мерапрыемстваў. У яго ўвайшла ідэя стварыць кампазіцыю з руж — кветак, якія з’яўляюцца сімвалам пасёлка. Да ўвасаблення гэтай ідэі ў жыццё мяркуецца прыцягнуць мясцовага каваля-самародка. Тым часам падбіраецца месца для каванай кампазіцыі: яе плануюць «прапісаць» у мясцовым скверы альбо на адным з уездаў у пасёлак. Акрамя таго, плануецца аднавіць алею глогу — менавіта гэтыя невялікія дэкаратыўныя дрэўцы, што з’явіліся тут, дзякуючы паважанаму чалавеку, заслужанаму настаўніку БССР, педагогу-энтузіясту Уладзіміру Іванавічу Рэкуцю і яго вучням, некалі ўпрыгожвалі Ружаны і былі яго візітоўкай.
— Зразумела, на рэалізацыю многіх спраў неабходны сродкі. Таму мы падыходзім да гэтага пытання па-асабліваму: у адных арганізацый ёсць фінансы, у другіх — рабочыя рукі, некаторыя калектывы вылучаюцца фантазіяй і творчымі здольнасцямі… Зыходзячы з гэтага, і размяркоўваем задачы. Мясцовыя бібліятэкары, напрыклад, паабяцалі скласці буклет пра ўчарашні і сённяшні дзень Ружан. Чаму б і не?! З улікам турыстычнай прываблівасці пасёлка гэта патрэбная работа, — разважае Аксана Уладзіміраўна. — Арганізацыя, якая мае фінансавую магчымасць, праспансіруе друк літаратуры.
Падчас сходу з сельскімі старастамі было прапанавана скласці падобны план мерапрыемстваў: на думку старшыні Ружанскага сельвыканкама, добрую справу для малой радзімы павінен зрабіць кожны жыхар, зыходзячы са сваіх магчымасцей.
Што немалаважна, асобная ўвага — грамадзянска-патрыятычнаму, працоўнаму выхаванню падрастаючага пакалення. У прыватнасці, перад школьнікамі і настаўнікамі з Ружанскай СШ стаіць задача забяспечыць расадай пасялковыя клумбы, падтрымліваць парадак каля пахаванняў пад чырвонай зоркай.
— Уклад моладзі ў агульную работу таксама павінен быць. І пакуль ён такі.
Увогуле абсалютна кожны: ад кіраўніка да рабочага, ад малога да дарослага — павінен унесці свой уклад, зрабіць добрую справу, пераканана Аксана Уладзіміраўна.
Марына Вакульская, Сяргей Талашкевіч (фота).
Аксана Уладзіміраўна Манчык прыступіла да абавязкаў старшыні Ружанскага сельвыканкама якраз тады, калі пачыналіся вясеннія мерапрыемствы па навядзенні парадку. Таму невыпадкова, што гэтае пытанне аказалася ў яе на парадку дня на першым месцы.
— Напэўна, яшчэ з савецкіх часоў мы прывыклі, што безумоўна павінны падтрымліваць парадак на зямлі: у дварах, на тэрыторыях агульнага карыстання — з дапамогай суботнікаў пару разоў на год, на ўласных, бацькоўскіх сядзібах — самастойна на працягу года. Таму сказаць, што ўдзел у радавой акцыі — гэта наша справа ў рамках Года малой радзімы, нават сорамна, — зазначае А.У.Манчык. — Неабходна зрабіць канкрэтную справу, якая застанецца, якая атрымае матэрыяльнае ўвасабленне.
Ідэю правесці акцыю, якая ў выніку атрымала назву «Добрыя справы для малой радзімы», падтрымалі і на пасяджэнні сельвыканкама.
Што можна зрабіць, каб гэта засталося не на месяц і нават не на год? Мясцовая ўлада распрацоўвае цэлы план мерапрыемстваў. У яго ўвайшла ідэя стварыць кампазіцыю з руж — кветак, якія з’яўляюцца сімвалам пасёлка. Да ўвасаблення гэтай ідэі ў жыццё мяркуецца прыцягнуць мясцовага каваля-самародка. Тым часам падбіраецца месца для каванай кампазіцыі: яе плануюць «прапісаць» у мясцовым скверы альбо на адным з уездаў у пасёлак. Акрамя таго, плануецца аднавіць алею глогу — менавіта гэтыя невялікія дэкаратыўныя дрэўцы, што з’явіліся тут, дзякуючы паважанаму чалавеку, заслужанаму настаўніку БССР, педагогу-энтузіясту Уладзіміру Іванавічу Рэкуцю і яго вучням, некалі ўпрыгожвалі Ружаны і былі яго візітоўкай.
— Зразумела, на рэалізацыю многіх спраў неабходны сродкі. Таму мы падыходзім да гэтага пытання па-асабліваму: у адных арганізацый ёсць фінансы, у другіх — рабочыя рукі, некаторыя калектывы вылучаюцца фантазіяй і творчымі здольнасцямі… Зыходзячы з гэтага, і размяркоўваем задачы. Мясцовыя бібліятэкары, напрыклад, паабяцалі скласці буклет пра ўчарашні і сённяшні дзень Ружан. Чаму б і не?! З улікам турыстычнай прываблівасці пасёлка гэта патрэбная работа, — разважае Аксана Уладзіміраўна. — Арганізацыя, якая мае фінансавую магчымасць, праспансіруе друк літаратуры.
Падчас сходу з сельскімі старастамі было прапанавана скласці падобны план мерапрыемстваў: на думку старшыні Ружанскага сельвыканкама, добрую справу для малой радзімы павінен зрабіць кожны жыхар, зыходзячы са сваіх магчымасцей.
Што немалаважна, асобная ўвага — грамадзянска-патрыятычнаму, працоўнаму выхаванню падрастаючага пакалення. У прыватнасці, перад школьнікамі і настаўнікамі з Ружанскай СШ стаіць задача забяспечыць расадай пасялковыя клумбы, падтрымліваць парадак каля пахаванняў пад чырвонай зоркай.
— Уклад моладзі ў агульную работу таксама павінен быць. І пакуль ён такі.
Увогуле абсалютна кожны: ад кіраўніка да рабочага, ад малога да дарослага — павінен унесці свой уклад, зрабіць добрую справу, пераканана Аксана Уладзіміраўна.
Марына Вакульская, Сяргей Талашкевіч (фота).