Хутка скончыцца чарговы спартыўны сезон у пружанскіх фігурыстаў. За плячыма ўжо фінал адных з самых галоўных спаборніцтваў юных беларусаў – “Зорачка”. У фінальных спаборніцтвах Марыя Салдакаева, Мікалай Казлоў і Сафія Рахуба заваявалі сярэбраныя медалі, а Таццяна Мігіц, Ульяна Хадаровіч і Анастасія Тоўпік – бронзавыя. Да таго ж, маленькія ўдзельніцы Вікторыя Дыцэвіч і Мілана Рамашова сталі першымі сярод спартсменак свайго года нараджэння. Займаюцца ўсе яны пад кіраўніцтвам трэнера Вольгі Уважанай.
Мы папрасілі юных фігурыстаў падзяліцца сваімі ўражаннямі ад сезона і расказаць пра свае трэніроўкі і мэты.
Таццяна Мігіц:
— Усе ўзнагароды для мяне вельмі важныя, кожны медаль зароблены працай.
Самымі запамінальнымі спаборніцтвамі сезона для мяне з’яўляюцца спаборніцтвы ў сталіцы Францыі і польскім Гданьску. Па-першае, гарады вельмі прыгожыя, але галоўнае тое, што я ездзіла з лепшай сяброўкай Марыяй Салдакаевай! Дзякуючы спаборніцтвам, мы ўбачылі шмат краін, пабывалі не толькі ў краінах-суседзях Беларусі, але і ў Францыі, а праездам — у Германіі і Бельгіі. Бачылі шмат славутасцяў. Самі па сабе паездкі заўсёды вельмі цікавыя, асабліва калі добрая кампанія!
На трэніроўках для мяне галоўнае, каб быў баявы настрой!
А мару я стаць майстрам спорту.
Мілана Рамашова:
— Мне 11 і я ўжо сёмы год займаюся фігурным катаннем. Галоўная мая мара – стаць алімпійскай чэмпіёнкай.
А пакуль я ганаруся сваім першым месцам сярод фігурыстак 2005 года нараджэння і раўняюся на сваіх куміраў – расійскіх спартсменак Алену Радзівонаву і Яўгенію Мядзведзеву.
Мікалай Казлоў:
— Месяц назад мы вярнуліся са спаборніцтваў, што праходзілі ва ўкраінскім горадзе Чарнаўцы. Там я заняў першае месца, але асабліва задаволены, што здолеў выдатна адкатаць сваю праграму: зрабіў нават тыя элементы, што раней не атрымліваліся.
З гэтага года я вучуся ў СШ №4 і пражываю ў інтэрнаце пры школе, а раней амаль пяць гадоў мы з мамай дабіраліся ў Пружаны з Кобрынскага раёна на “папутках”. Цяпер жа ў мяне з’явіўся маленькі брацік і ездзіць штодня з мамай стала немагчыма, так што цяпер я пружанец і маю больш часу на трэніроўкі.
Вікторыя Дыцэвіч:
— Самыя цікавыя спаборніцтвы былі ў Парыжы. Падчас іх я пабывала ў Дыснэйлэндзе і падымалася на самую верхнюю пляцоўку Эйфелевай вежы!
Мая мара — удзельнічаць у Алімпіядзе. Але гэта мара ўсіх спартсменаў, напэўна.
Пакуль у мяне не зусім атрымліваецца скачок «дупель». Але я за лета паспрабую гэты элемент вывучыць!
Ульяна Хадаровіч:
— Галоўная мая ўзнагарода ў гэтым сезоне – гэта трэцяе месца на фінале рэспубліканскіх спаборніцтваў “Зорачка”.
Мне вельмі падабаецца тое, чым я займаюся, таму на ўсе трэніроўкі хаджу з задавальненнем. Але найбольш чакаю летняга лагера. Трэніроўкі тут незвычайныя, мы выконваем шмат скачкоў, а не катаем праграму. А яшчэ ў гэты час у мяне жывуць мае сяброўкі з Бярозы Віка і Мілана.
Марыя Салдакаева:
— Самая дарагая ўзнагарода — гэта перамога ў фінале «Зорачкі-2016», для мяне гэта дзіцячая душэўная перамога, таму што раней я і марыць не магла аб тым, каб трапіць у фінал і тым больш выйграць яго!
Трэніроўкі для мяне ўсе цікавыя, але менш за ўсё люблю скакаць, скачкі даюцца мне цяжка (не разумею, для чаго іх прыдумалі :).
Самыя запамінальныя спаборніцтвы былі за мяжой, — у Францыі і Венгрыі. Вельмі спадабаліся самі краіны, але, вядома ж, не абышлося без прыгод, шмат смешных момантаў было ў Францыі, таксама спраўдзілася мая мара: я ўбачыла Эйфелеву вежу.
А што тычыцца куміраў, то Аляксей Ягудзін — мая любоў на ўсё жыццё!
На лёд выходзілі Кацярына ПАШКЕВІЧ і Сяргей ТАЛАШКЕВІЧ (фота).