Пятница, 14 февраля 2025

Около трехсот пружанцев приняли участие в митинге-реквиеме в День всенародной памяти жертв Великой Отечественной войны

1 490

Роўна 76 гадоў таму, на досвітку 22 чэрвеня 1941 года, войскі фашысцкай Германіі парушылі дамову аб ненападзенні і перайшлі мяжу Савецкага Саюза. Гэты дзень назаўжды змяніў гісторыю чалавецтва. У многіх краінах ён быў абвешчаны Днём усенароднага смутку і памяці ахвяр.

З гэтай нагоды па ўсёй Беларусі прайшлі памятныя мерапрыемствы. Не сталі выключэннем і нашы Пружаны. Вось ужо другі раз у самую кароткую ноч каля помніка «Спаленым вёскам» адбыўся жалобны вечар-рэквіем.

Тут у гэтую змрочную гадзіну стаяла такая  цішыня, што быў  чутны шорах ад крылаў начных матылькоў, якія, быццам срэбрам, ахуталі пражэктары. Знаёмая ваенная кампазіцыя вярнула ў далёкія саракавыя, а метраном сімвалічна адлічваў апошнія хвіліны “мірнага” жыцця…

Уздоўж алеі, якая вядзе да парку, сабралася больш за тры сотні гараджан рознага ўзросту, каб аддаць даніну памяці і павагі ўсім, хто цаной свайго жыцця выканаў святы абавязак, абараняючы ў тыя суровыя дні родную зямлю. Ветэраны вайны і працы, члены грамадскіх арганізацый, прадстаўнікі прадпрыемстваў раёна і раённых уладаў, навучэнцы каледжа і школьнікі, неабыякавыя пажылыя людзі і нават маленькія дзеці прыйшлі сюды, каб  без лішняга пафасу запаліць сваю свечку памяці.

У маленькай прадмове вядучыя нагадалі прысутным пра тое, якой яна была, тая чэрвеньская ноч.  Людзі спалі напярэдадні выхаднога дня. Па ўсёй краіне прайшлі выпускныя балі, юнакі і дзяўчаты ў вясёлкавых думках ужо будавалі свае  планы, марылі пра светлую будучыню…

Ледзь улоўны пах вайны ўжо лунаў у паветры, але ніхто не мог нават падумаць, што яна будзе настолькі крывавай і працяглай. Акупіраваная беларуская зямля ператварылася ў велізарны лагер смерці, дзе з аднолькавай неверагоднай жорсткасцю знішчаліся і салдаты, і мірныя жыхары. За ўсю вайну карнікі ў Беларусі спалілі звыш 9200 вёсак, з іх больш за паўсотні  – на тэрыторыі Пружанскага раёна, з якіх многія  так і не былі  адноўлены…

У гэты вечар ўспаміналі не толькі сваіх землякоў, але і ўсіх людзей на зямлі, якія загінулі ў той бесчалавечнай вайне. 55 мільёнаў чалавечых жыццяў – вось кошт вызвалення Еўропы ад фашызму.

Мінорнаму настрою спрыялі не толькі гістарычна-паэтычныя хвіліны ад вядучых, але і музычныя нумары. Хор ветэранаў “Чырвоны гваздзік” пад кіраўніцтвам Святланы Машкала неяк па-асабліваму кранальна праспяваў песню “Скажыце, лебедзі”.

Лёгкай малітоўнай хваляй пранеслася над помнікам вядомае царкоўнае песнапенне «Да исправится молитва моя» ў выкананні вакальнага ансамбля «Амафор» Навазасімавіцкага СДК пад кіраўніцтвам Наталлі Данцовай. Неверагодна шчыра і пранізліва прачытаў верш  Расула Гамзатава «Нас дваццаць мільёнаў» Алег Мардань, а патрыятычнай песні «Алёша» сталі ціхенька падпяваць ўсе пажылыя людзі.

У канцы мерапрыемства  ўсе, і старыя, і маладыя, ушанавалі хвілінай маўчання памяць тых, хто, не шкадуючы свайго жыцця, заваяваў для будучых пакаленняў свабоду і шчасце. І моўчкі паставілі свае свечкі за іх вечны спакой..

Алена ЗЯЛЕВІЧ, Сяргей ТАЛАШКЕВІЧ (фота).

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *