Вёска Арабнікі — адна з тых, дзе людзі з ахвотай будуюць новыя дамы і набываюць старыя пад рэканструкцыю. Дзесяць гадоў таму такі дом прыкупіў тут і Мікалай Рыгоравіч Слабада.
Лёс пакідаў гэтага чалавека па свеце. Сам з пружанскай вёскі Котра, напачатку жыццёвага шляху трапіў на Украіну, дзе стварыў сям’ю. Пасля пераехалі ў Эстонію. У 1988 годзе, калі ў гэтай краіне некарэннаму насельніцтву жыць стала цяжка, эмігрыраваў у ЗША.
— У Злучаных Штатах Амерыкі я атрымаў статус бежанца і дапамогу ў пошуках працы, — гаворыць Мікалай Рыгоравіч.
Так за акіянам сям’я Слабады пражыла 20 гадоў. У штаце Арэгон мелі ўласны бізнэс.
— Займаліся вырабам каўбас і трымалі свой рэстаран, — успамінае Мікалай Рыгоравіч.
У 2007 годзе Мікалай Слабада, перадаўшы свой бізнэс малодшаму брату, вярнуўся з жонкай і сынам на радзіму (дзве дочкі засталіся за акіянам). Як прызнаецца сам, у апошнія гады перад ад’ездам дрэнна спаў па начах: турбаваў страх страціць сваю справу, цяжкім і мітуслівым успрымалася жыццё.
У Арабніках мужчына адбудаваў куплены дом, паставіў невялікую цяпліцу. Цяпер займаецца развядзеннем авечак і трусоў. А вось агарод, як у нашым разуменні, не садзіць — вакол дома па амерыканскай звычцы разбіты зялёны газон.
— Пасля вяртання ў родныя мясціны прыйшло супакаенне і на душы стала лягчэй, — гаворыць Мікалай Рыгоравіч. — Тут так ціха і прыгожа.
Мікола АРХУЦІК, Сяргей ТАЛАШКЕВІЧ (фота).