ААТ «Агра-Калядзічы» — гаспадарка, якая на працягу многіх гадоў з’яўляецца лідарам у малочнай жывёлагадоўлі раёна. У мінулым годзе ў разліку на карову тут было атрымана 7043 кілаграмы малака. Прычым 93 працэнты яго было рэалізавана на перапрацоўку класам «экстра».
У гэтыя чэрвеньскія дні сутачны надой на карову па гаспадарцы складае звыш 23 кілаграмаў малака, што на шэсць кілаграмаў больш, чым у сярэднім па раёне.
За ўсімі гэтымі паказчыкамі стаіць карпатлівая работа заатэхнічнай службы, якую ўзначальвае Іосіф Казіміравіч Захарка.
Нарадзіўся Іосіф Казіміравіч у 1966 годзе ў сялянскай сям’і ў вёсцы Вялікія Пугачы Шчучынскага раёна. Бацька працаваў на мясцовай ферме, а маці — у паляводстве. Пасля заканчэння сярэдняй школы паступіў у Гродзенскі сельскагаспадарчы інстытут, набыў спецыяльнасць зааінжынера.
Працоўную дзейнасць пачынаў у адной з гаспадарак Свіслацкага раёна, дзе спачатку ўзначальваў малочнатаварны комплекс, а потым стаў галоўным заатэхнікам.
У калгас «Рассвет» Пружанскага раёна сям’я Захаркаў пераехала ў 2001 годзе. Менавіта з гэтага часу Іосіф Казіміравіч і ўзначальвае заатэхнічную службу цяперашняга таварыства.
Жонка Іна Мікалаеўна працуе ў гаспадарцы бухгалтарам. Сын — урач Лунінецкай бальніцы. Дачка — студэнтка Мінскага дзяржаўнага медыцынскага ўніверсітэта.
Іосіф Казіміравіч з жонкай пражываюць у доме прысядзібнага тыпу ў Калядзічах і вядуць асабістую падсобную гаспадарку.
Працоўныя дасягненні Іосіфа Захаркі адзначаны Падзячным пісьмом аблвыканкама і Граматай райвыканкама.
Але сухія біяграфічныя звесткі, згадзіцеся, не даюць поўнага ўражання аб асобе. Магчыма, больш раскрыць характар гэтага чалавека дапамогуць традыцыйныя пытанні гэтай рубрыкі.
— Іосіф Казіміравіч, пра што марылі ў дзяцінстве?
— Па прыкладзе бацькоў марыў звязаць жыццё з сельскай гаспадаркай. Але самае галоўнае — быць карысным людзям.
— Самыя яркія ўспаміны дзяцінства?
— Вучоба ў першым класе школы.
— Самае галоўнае, чаму Вас у дзяцінстве навучылі бацькі?
— Любові да вясковай працы.
— Якія прадметы больш за ўсё падабаліся ў школе?
— Біялогія і хімія.
— Любімая мясціна на зямлі. Дзе яна знаходзіцца?
— Гэта мая родная вёска Вялікія Пугачы, дзе да гэтага часу стаіць бацькоўскі дом. На жаль, цяпер ён апусцеў.
— Які самы памятны дзень у жыцці?
— Выпускны вечар у інстытуце.
— Чым падабаецца вёска Калядзічы?
— Размешчана недалёка ад райцэнтра. Тут жывуць працавітыя людзі.
— На што Вам не шкада патраціць грошы?
— На дзяцей.
— Што больш падабаецца: зіма або лета?
— Больш люблю лета.
— Самая любімая свойская жывёла?
— Сабака.
— Кадры, кармы, каровы… Што для поспеху Вашай працы самае галоўнае?
— Тут усё галоўнае. Калі выпадае адно са звёнаў гэтага ланцужка, у малочнай жывёлагадоўлі поспеху не дасягнеш. А ўвогуле ў жывёлагадоўлі, як і ў любой справе, не бывае дробязей.
— Калі б давялося выбіраць паміж домам і кватэрай, то чаму аддалі б перавагу?
— Адназначна — дом. Гэта ж свой сад і агарод.
— Вы «сава» ці «жаўрук»?
— Штодзень раніцай падымаюся ў 6 гадзін, таму лічу, што «жаўрук».
— Кніга ці кіно?
— Кіно.
— Любімы занятак у вольны час.
— Праца па гаспадарцы.
— «БМВ» або «Мерседэс»?
— Езджу на службовым аўтамабілі «Ніва», а дома маю «VW-Пасат Б7».
— Любімы пісьменнік?
— Максім Горкі.
— Любімы від спорту?
— Хакей.
— Калі б усё давялося пачаць спачатку?
— Паўтарыў бы свой жыццёвы шлях.
Гутарыў Мікола Архуцік.
Фота Сяргея Талашкевіча.