Ружанские мотивы

Спартыўныя турніры, у якіх нейкая арганізацыя разыгрывае свой кубак, даволі распаўсюджаныя ў свеце. Але каб за спартыўны трафей прапаноўваў пазмагацца замкавы комплекс і, больш за тое, сам канцлер Леў Сапега? Такога чуць не даводзілася. З арыгінальнай ідэяй выступіла Асацыяцыя «Беларуская федэрацыя футбола». У мінулую суботу на стадыёне непадалёк ад палацавага комплексу роду Сапегаў прайшоў футбольны турнір «Кубак Ружанскага замка». Падзея стала сапраўдным святам для жыхароў і гасцей пасёлка. Спаборніцтвы – частка праекта «Футбольнае падарожжа па Беларусі», які федэрацыя арганізавала з нагоды 110-годдзя беларускага футбола. Мэта пачынання грандыёзная: не проста прыцягненне ўвагі да гульні, але і папулярызацыя культурна-гістарычных каштоўнасцей Беларусі. Таму ўдвая прыемна, ш

Сёння мы хочам расказаць пра музычную шкатулку, якая знаходзіцца ў экспазіцыі нашага музея. Яна выканана ў выглядзе… крэсла. Прыгожага разьбянога крэсла з мудрагелістымі ножкамі і спінкай, упрыгожанай разнымі дубовымі лістамі і жалудамі. Крэсла было зроблена ў ХІХ ст. у Заходняй Еўропе з чырвонага дрэва. На сядзенні і спінцы — прыгожая мазаіка з выявай горнага казла. Яно мела механізм звычайнай музычнай шкатулкі. Унізе крэсла знаходзіўся ключ, пры дапамозе якога яе механізм заводзіўся, нацягваючы спружыну. Што самае цікавае, шкатулка пачынала граць толькі пасля таго, як хто-небудзь сядаў на крэсла. Уявіце сабе, што вы селі на яго і… слухаеце маленькі экскурс у гісторыю музычных шкатулак. Іх прататыпы з’явіліся яшчэ ў эпоху ранняга сярэднявечча на арабскім усходзе і ў Візантыі. П

На ёй прадстаўлены гарадскія і сельскія пейзажы, а таксама абстрактныя карціны. Вяртанне да гісторыі роднага краю адбываецца праз творы “Стары замак”, “Слуцкая брама ў Нясвіжы”, “Горад светлых надзей”, “Прысвячэнне Еўфрасінні Полацкай” і інш. Гістарычныя мясціны і помнікі архітэктуры вабяць мастака сваёй энергетыкай, якой ён дзеліцца з гледачом. Працы, прадстаўленыя на выставе, паказваюць глыбокую сувязь мастака з родным месцам, большую частку пейзажаў займаюць краявіды менавіта родных мясцін. Малая Радзіма мастака – вёска Дзераўная на Слонімшчыне. Мікола пражыў тут нядоўга, сям’я часта пераязджала, але ў рэшце рэшт некалькі гадоў таму мастак зноў вярнуўся на Слонімшчыну, сваю малую Радзіму. Творы прыцягваюць да сябе ўвагу нават тых, хто не цікавіцца мастацтвам і жывапісам. С

Апошні раз агульны сход грамадзян у Ружанскім сельсавеце праводзіўся тры гады таму. Летась сабрацца для абмеркавання важных пытанняў перашкодзіла пандэмія, у 2019 годзе – падрыхтоўка да абласных «Дажынак». Менавіта таму сёлетняга сходу пасялкоўцы чакалі, каб пагаварыць пра надзённае, звярнуць увагу на праблемы і атрымаць адказы па пытанні, якія хвалююць. Пляцоўкай для абмеркавання стаў цэнтр культуры і вольнага часу. На сустрэчу з неабыякавымі жыхарамі сельсавета завіталі намеснік старшыні райвыканкама Р.В.Супрыновіч, кіраўнікі розных арганізацый як мясцовага, так і раённага ўзроўню. Спачатку старшыня Ружанскага сельвыканкама А.У.Юркоўская расказала пра тое, што сабой уяўляе і чым жыве сёння сельсавет, у які, акрамя г.п.Ружаны, уваходзяць яшчэ 32 сельскія населеныя пункты.Па

Сучасная матэрыяльна-тэхнічная база, імкненне не толькі ўтрымаць, але і нарасціць вытворчыя паказчыкі, а яшчэ — працавітыя работнікі. Гэта некалькі складнікаў арыфметыкі поспеху ад ААТ «Ружаны-Агра». Сёння гаспадарка робіць імя як гарадскому пасёлку, так і ўсяму раёну. Таварыства не першы год сярод лідараў сельскагаспадарчай галіны краіны, займае другое месца ў рэспубліцы па валавой вытворчасці малака. Але малако – толькі адзін са шматлікіх накірункаў дзейнасці, тым больш, што перапрацоўка яго — прэрагатыва іншых прадпрыемстваў. А вось вытворчасць мясных прадуктаў наладзілі сваю. Ацаніць смак і якасць паўфабрыкатаў ужо змаглі жыхары і госці пасёлка, а таксама пераможцы сёлетняга рэдакцыйнага конкурсу.Якім чынам арганізаваны выпуск мясных пачастункаў у таварыстве? Дзе можна набыць прадукцы

Сёння мы пагаворым пра адзін з унікальнейшых экспанатаў ружанскага музея – картуш. Картуш (з французскай “Cartouche” і італьянскай “Cartoccio” даслоўна перакладаецца як “скрутак, мяшочак”) – упрыгожванне ў выглядзе дэкаратыўнага шчыта або паўразгорнутага скрутка. Картушы ўзніклі ў эпоху Адраджэння ў канцы XV — пачатку XVI стагоддзяў. Як правіла, у іх цэнтральнай частцы змяшчаўся герб ці радавы знак уладальніка. У эпоху барока і ракако картушы набылі больш складаныя, часта асіметрычныя, дынамічныя формы. І ў адрозненне ад першапачатковага значэння “картушамі” сталі называць самыя розныя дэкаратыўныя элементы з дэвізамі, датамі, геральдычнымі шчытамі з гербамі і эмблемамі. Наш картуш працяглы час знаходзіўся на фасадзе цэнтральнай брамы палацавага комплекса. Перад рэстаўрацыяй бра

Жителя Ружан Валерия Ивановича Николаева знают многие. Но то, что он, человек одарённый и талантливый, пишет стихи, — известно не всем. Сегодня я расскажу о его творчестве.Родился В.И.Николаев в 1946 году в Могилёве. В 1967-м окончил Могилёвское культпросветучилище (ныне училище искусств). После завершения учёбы был призван на службу в армию. После демобилизации окончил Белорусский театрально-художественный институт (ныне Академия искусств). До 1990 года он работал в области культуры, был режиссёром театрального отдела Дома художественной самодеятельности Гомельского облсовпрофа, ведущим и исполнителем телевизионных передач. С 1990 года живёт в Ружанах. Написал сборники стихов «Свеча», «Избранное», «Покаяние». В Ружанах Николаев познакомился с замечательной женщиной Людмилой Алексе