Великая Победа

Па ўсёй Беларусі ўстаноўлены помнікі з бранятэхнікай — усяго 43 танкі і 6 самаходак. Стаіць Т‑34 і ў Ружанах, на скрыжаванні дарог Зеляневічы-Паперня. Увайшлі ў гісторыю гэтыя машыны, але не ўсе ведаюць гісторыю стварэння машын-«франтавікоў», якія стаяць на пастаментах.  Кароткая гісторыя «Танк» — слова англійскае. Першыя ў свеце танкі выйшлі на поле бітвы 15 верасня 1916 года падчас Першай сусветнай вайны, калі англійскія войскі атакавалі нямецкія пазіцыі на рацэ Соме. Рыхтуючыся да наступлення, англічане стараліся захаваць да пэўнага часу тайну сваёй новай зброі і, каб падмануць варожых лазутчыкаў, далі першай баявой машыне зашыфраваную назву «танк», што ў перакладзе азначае цалкам мірнае «бак», «кацёл». У сваіх тэлеграмах, данясеннях яны так і паведамлялі: «Высылаем столькі бакаў

Адзначаць такую радасную і светлую падзею, як Дзень Перамогі, пружанцы пачалі яшчэ 8 мая. Святочна апранутыя людзі з кветкамі ў руках сабраліся на мітынг каля брацкай магілы на гарадскіх могілках, каб ушанаваць памяць аб тых, хто цаной уласнага жыцця здабыў нам мір. Са слоў падзякі ветэранам, адкрываючы мітынг, пачаў сваё выступленне старшыня райвыканкама М.М.Крэйдзіч. Ён гаварыў аб велічы і значнасці Вялікай Перамогі, якая была здабыта, дзякуючы дружбе народаў, і аб цане, якую заплацілі за гэта нашы слаўныя дзяды і прадзеды. Цяжка знайсці ў Беларусі сям’ю, якую не закранула б чорным крылом Вялікая Айчынная вайна. І гэта трэба памятаць заўсёды. Аб неабходнасці захавання памяці пра тых, хто здабыў незалежнасць нашай краіне, выступаючы на мітынгу, гаварылі начальнік групы тэрытарыяльнай аба

Заўтра — 9 мая. І Уладзімір Іванавіч Жук рыхтуе свой парадны пінжак. Увесь у ордэнах, медалях, значках, ён, быццам аўтабіяграфічная кніжка, расказвае пра самыя важныя старонкі з жыцця 93-гадовага ветэрана. Сам Уладзімір Іванавіч не скардзіцца на цяжкасці, якія выпалі на яго долю, але заўважае, што ўжо з першых гадоў жыцця было зразумела: лёс не надта будзе яго песціць. Хлопчык Валодзя вельмі рана стаў сіратой: быў зусім малым, калі памерла маці, бацька ажаніўся другі раз, але неўзабаве не стала і яго. А вось з мачыхай пашанцавала: жанчына гадавала пасынка, як роднага. Праўда, час тады быў такі, што цану кавалку хлеба давалі зведваць з малых гадоў. І Валодзя не стаў выключэннем: у 12-гадовым узросце адпраўляўся не на заняткі ў мясцовую польскую школу, а пасвіць жывёлу да заможных сялян.

Святочная дэманстрацыя ў Дзень Перамогі — бадай, адзін з самых яркіх успамінаў з майго дзяцінства. Шмат гадоў таму ў Ружанах вялікая парадная калона рухалася ад мясцовага стадыёна праз увесь пасёлак і ажно да самага кургана, які знаходзіцца на шашы, што вядзе на Ваўкавыск. Менавіта тут, побач з велічным танкам, які і сёння не перастае прыцягваць увагу праезджых, праходзілі ўрачыстыя мітынгі ў гонар Вялікай Перамогі. У тым ліку з-за таго, што ў іх удзельнічалі дзясяткі пераможцаў, гэтыя штогадовыя мітынгі каля танка, напэўна, назаўсёды застануцца для мяне самымі відовішчнымі... ГІсторыя гэтага памятнага месца паблізу Ружан бярэ пачатак у першыя дні вайны. Паводле гістарычных звестак, пасёлак быў заняты 47-м нямецкім механізаваным корпусам арміі Гудэрыяна ўжо вечарам 23 чэрвеня — на другі д

Даведка Сцяпан Аляксандравіч Аўдзейчык пасля заканчэння курсаў партыйна-савецкіх работнікаў ў 1947 годзе быў назначаны загадчыкам аддзела культуры раёна. Прайшоў трохмесячныя курсы па агітацыі і прапагандзе пры ЦК КПБ у горадзе Мінску. У жніўні 1950 года быў абраны старшынёй калгаса імя Леніна ў в. Галоўчыцы, дзе адпрацаваў 5 гадоў. У 1955 годзе стаў дырэктарам агароднінасушыльнага завода ў пасёлку Ружаны, а праз паўтара года — старшынёй Зеляневіцкага сельсавета. Праз некалькі месяцаў быў пераведзены на працу ў апарат Ружанскага райкама партыі ў якасці інструктара РК КПБ. У 1958 годзе па рашэнні бюро РК КПБ паўторна прыняў кіраўніцтва калгасам імя Леніна. Пасля рэарганізацыі гаспадаркі ў сакавіку 1960 года быў назначаны кіраўніком аддзялення саўгаса «Зеляневічы». Праз 5 гадоў быў абран

Праграма святочных мерапрыемстваў, прымеркаваных да Дня Перамогі 8.05.2018 года 14.00 — мітынг каля Брацкай магілы на гарадскіх могілках; 18.00 — тэматычны канцэрт “Паклонімся вялікім тым гадам” (пляцоўка на вул. Інтэрнацыянальнай, 26). 9.05.2018 года 11.00 — ускладанне вянкоў і кветак ад працоўных калектываў да помнікаў і абеліскаў горада; 12.00 — пачатак святочнага шэсця ад Пружанскага райвыканкама да помніка “Спаленым вёскам”. Адкрывае калону «Бессмяротны полк». 12.15 — мітынг каля помніка «Спаленым вёскам». Гарадскі парк (перад музеем-сядзібай “Пружанскі палацык”) 12.45 – 14.30 — музычна-гульнёвая пляцоўка “Ваенны прывал”. Сцэна эстрады гарадскога парку 13.15 – 14.15 — конкурс лепшых агітбрыгад ад устаноў культуры раёна “Моладзь за здаровы лад жыцця”; 14.15-16.00 — свят

У чацвёрты раз напярэдадні свята Вялікай Перамогі ў аграрна-тэхнічным каледжы прайшоў традыцыйны агляд-конкурс строю і песні сярод груп новага набору. Такое мерапрыемства ладзіцца з мэтай патрыятычнага выхавання моладзі, а таксама для таго, каб згуртаваць малады калектыў на аснове стварэння спаборніцкага духу і ўмацаваць сяброўскія і таварыскія адносіны паміж навучэнцамі першых курсаў установы. Для гэтага была распрацавана шырокая праграма конкурсных этапаў, на кожным з якіх вызначаліся свае пераможцы з падвядзеннем агульнага выніку і ўзнагароджаннем лідараў. Спачатку юнакі прадэманстравалі журы, у склад якога былі запрошаны не толькі выкладчыкі каледжа, але і прадстаўнікі райваенкамата, раённай структуры ДТСААФ і прафсаюза работнікаў АПК, свае творчыя работы ў выглядзе тэматычных плакат

Якія толькі цуды не здараюцца на Новы год! Нават Дзед Мароз можа змяняць сваё аблічча і дарыць арыгінальныя падарункі. Вось і ў дзіцячы садок № 4 г. Пружаны з дабрачыннай акцыяй завітаў цікавы госць у ваенным мундзіры з ордэнамі і медалямі: ветэран Вялікай Айчыннай вайны Іван Міхайлавіч Алякумаў падарыў выхаванцам установы дывановае пакрыццё і расказаў, як ён разам з аднапалчанамі сустракаў Новы год у франтавых умовах. Нагадаем, што праз такія сустрэчы ў гэтым садку рэалізуецца праект “Жывая памяць ветэрана”, прызваны сфарміраваць у дашкольнікаў грамадзянска-патрыятычныя пачуцці, любоў і павагу да абаронцаў Айчыны. Алена Зялевіч, Сяргей Талашкевіч (фота).

Для ўсіх аматараў актыўнага ладу жыцця ў святочны дзень на гарадскім стадыёне былі наладжаны спаборніцтвы сярод жыхароў сельсаветаў. Выпрабаванні праводзіліся па розных відах спорту: армрэстлінгу, міні-футболе, дартсу, падыманні гіры, перацягванні каната, шахматах і шашках. Удзел у спаборніцтвах прынялі 11 каманд з Навазасімавіцкага, Сухопальскага, Хараўскога, Шаняўскога, Пружанскага, Велікасельскага, Ліноўскага, Мокраўскага сельсаветаў і гарадскіх пасёлкаў Шарашэва і Ружаны. Старт спартыўным выпрабаванням далі парашутысты Брэсцкага гарадскога аэраклуба, якія прызямліліся непасрэдна на газон стадыёна. Спецыялісты паказалі ў небе сапраўднае шоў, з рознакаляровым дымам, выклікаючы з трыбун буру апладысментаў ад удзячных пружанцаў. Потым парашутысты накіраваліся на аэрапляцоўку каля в. В

Роўна 76 гадоў таму, на досвітку 22 чэрвеня 1941 года, войскі фашысцкай Германіі парушылі дамову аб ненападзенні і перайшлі мяжу Савецкага Саюза. Гэты дзень назаўжды змяніў гісторыю чалавецтва. У многіх краінах ён быў абвешчаны Днём усенароднага смутку і памяці ахвяр. З гэтай нагоды па ўсёй Беларусі прайшлі памятныя мерапрыемствы. Не сталі выключэннем і нашы Пружаны. Вось ужо другі раз у самую кароткую ноч каля помніка «Спаленым вёскам» адбыўся жалобны вечар-рэквіем. Тут у гэтую змрочную гадзіну стаяла такая  цішыня, што быў  чутны шорах ад крылаў начных матылькоў, якія, быццам срэбрам, ахуталі пражэктары. Знаёмая ваенная кампазіцыя вярнула ў далёкія саракавыя, а метраном сімвалічна адлічваў апошнія хвіліны “мірнага” жыцця... Уздоўж алеі, якая вядзе да парку, сабралася б

Больш за 80 фотаздымкаў папоўнілі рэдакцыйны віртуальны фотаальбом “Бессмяротны полк”. Фотаздымкі ў нашы альбомы, створаныя ў сацыяльных сетках, ляцелі з розных куткоў былога СССР, але большасць “байцоў”, зразумела, мае непасрэднае дачыненне да Пружаншчыны. Гэтыя людзі і ў мірны час працавалі на пружанскай зямлі, дапамагалі адраджаць яе пасля вайны, гадавалі дзяцей і сваім прыкладам выхоўвалі ўнукаў. Для дабаўлення здымка ў галерэю мы выставілі вельмі простыя патрабаванні: указаць імя і прозвішча, гады жыцця. Але многія  людзі проста не маглі не дабавіць некалькі цёплых слоў пра сваіх родных. А вось у іншых выпадках  цяжка было даведацца нават дату нараджэння... Напрыклад, лабарант Роўбіцкай школы Наталля Шастак даслала фотаздымкі ўраджэнцаў вёсак Роўбіцк, Сухопаль і Чадзел

9 мая, нягледзячы на нечакана халоднае надвор’е з дажджом і нават снегам, святочна апранутыя людзі з кветкамі і яркімі шарамі ў  руках дружна  збіраліся на цэнтральных вуліцах горада. Так пачыналася ў Пружанах святкаванне адной з самых значных падзей у жыцці кожнага чалавека — Дня Перамогі. Ускладанне кветак і вянкоў вызваліцелям да помнікаў і абеліскаў  праводзілася  працоўнымі калектывамі праводзілася . Урачыста яно прайшло на мітынгу каля брацкай магілы на гарадскіх могілках. Адкрываючы мітынг, старшыня райвыканкама М.М. Крэй-дзіч гаварыў аб велічы і значнасці Вялікай Перамогі для нашчадкаў, засяродзіў увагу на тым, што наш мір і адзінства трэба берагчы. Міхаіл Мікалаевіч адзначыў клопат улады аб ветэранах і неабходнасць захавання памяці аб тых, хто здабыў незал

Георгій Ільяшэвіч сціскае ў руках сціплы букет чырвоных цюльпанаў. Столькі гадоў прайшло з таго часу, як ён пачуў доўгачаканую вестку, а слова "Перамога!" і сёння выклікае непадробную радасную ўсмешку на твары ветэрана... Георгій Іванавіч — ураджэнец Пружаншчыны. Ільяшэвічы нямала паездзілі па раёне: жылі на хутары Белка, што некалі існаваў  паблізу Смаляніцы, затым пераехалі ў  Палянова пад Пружаны, дзе пражылі каля дзесяці гадоў, пакуль у 1939 годзе новыя ўлады не перасялілі ў Клетнае. Тут і аселі. Няхітрыя сялянскія клопаты — бадай, вось і ўсе дзіцячыя ўспаміны Георгія Ільяшэвіча. — За школьную парту сеў позна. І тое толькі таму, што пачалі палохаць бацькоў штрафам. Простыя сяляне, яны  сапраўды не разумелі, навошта патрэбна тая навука, калі самі ўсё  жыццё

6 мая ў рамках святкавання Дня Перамогі ў аддзяленні паштовай сувязі па адрасе: г.Пружаны, вул. Чырвонаармейская - 12, пройдзе святочная промаакцыя. Усе жадаючыя з 10.30 да 12.30 змогуць падпісаць паштовую картку з адмысловым святочным штэмпелем на адрас ветэрана са словамі падзякі за  мір на зямлі (адрасы ёсць на пошце).  Святочныя вестачкі з віншаваннямі супрацоўнікі Белпошты даставяць ветэранам бясплатна. * ААТ" Брэстаблаўтатранс " з 2 па 9 мая 2017 года прадастаўляе права бясплатнага праезду на міжгародніх маршрутах па тэрыторыі Брэсцкай вобласці ў маршрутнай сеткі, што абслугоўваецца аўтобусамі ААТ "Брэстаблаўтатранс" для інвалідаў і ўдзельнікаў Вялікай Айчыннай вайны незалежна ад месца жыхарства.