Профессия

У кастрычніку ў Юліі Дутавай, Рыгора Ката, Аляксандры Клімашэвіч і Віктара Матчэні (на здымку) практычна адно за другім адразу два прафесійныя святы — Дзень настаўніка і Дзень работнікаў культуры: маладыя творчыя людзі не толькі самі нясуць культуру ў народ, але і вучаць гэтаму дзятву. Напрыклад, Юлія і Рыгор выкладаюць харавыя дысцыпліны ў Навазасімавіцкай ДШМ і ДШМ імя Р.Р.Шырмы. У Пружанскай дзіцячай школе мастацтваў працуюць і Аляксандра, настаўніца выяўленчага мастацтва, і Віктар, які вучыць сваіх выхаванцаў ігры на трубе. Маладыя спецыялісты пакрыху ўцягваюцца ў працоўныя будні і нават пачынаюць далучацца да пазаўрочнай дзейнасці настаўнікаў школы — спяваюць у хорах. І, як прызнаюцца самі, пакуль не расчараваліся ні ў абранай прафесіі, ні ў першым працоўным месцы. Акрамя таго, Рыгор

15 кастрычніка — Дзень работнікаў фармацэўтычнай прамысловасці Роўна 190 гадоў таму ў Пружанах па жаданні мясцовага шляхціца была адкрыта першая аптэка. Насамрэч, сучасную аптэчную сістэму, якая ахоплівае ўвесь раён і абслугоўвае яго насельніцтва, наўрад ці можна параўноўваць з той, першай, установай: розніца даволі вялікая і па асартыменце, і па падыходах да лячэння, і нават па ўзроўні абслугоўвання. Уявіце сабе, што ў 19 стагоддзі кашаль, як і шмат іншых хвароб, лячылі пераважна... бензінам. Калі ж чалавек адчуваў нясцерпны боль, то маглі прапісаць і опій. Як расказвае І.С.Крац, якая ўзначальвае цэнтральную раённую аптэку №7, асноўная задача сучасных фармацэўтаў — зрабіць лекі даступнымі для ўсіх. Сёння, да слова, на Пружаншчыне працуе 16 аптэк, з якіх 9 — у сельскіх населеных пункта

Приглашаем Вас в магазин профессиональной косметики "Гламур". У нас большой выбор средств по уходу за волосами, кожей лица и тела. В ассортименте материалы для маникюра, педикюра, наращивания ногтей. Мы работаем с проверенными фирмами: Matrix, Lisap, Farmavita, Mon Platin, Estel, Concept, OLLIN. Всю косметику можно использовать в домашних условиях. Ждем Вас в магазине "Нива". Мы работаем: ВТ-ПТ с 10.00 до 18.00 СБ-ВС с 10.00 до 15.00. Выходной -- ПН.

Вось ужо 21 год пры любым надвор’і Таццяна Сцяпанаўна Ціханчук з зусім не лёгкай сумкай наперавес абыходзіць шэраг дамоў і кватэр, пераадольвае нямала кіламетраў, каб своечасова даставіць жыхарам горада свежыя газеты і часопісы, лісты ад родных і іншую карэспандэнцыю. У дзяцінстве Таццяне падабалася шыць, яна нават адукацыю спецыяльную атрымала. Ды толькі ў гэтай сферы дзейнасці жанчына не затрымалася: пасля выхаду з адпачынку па догля-дзе за дзіцём пайшла працаваць паштальёнам — разам са сваёй свякроўю. Ніна Мікалаеўна Ціханчук усё жыццё прарабіла ў паштовым аддзяленні вёскі Бакуны-1, менавіта яна і з’яўляецца пачынальніцай своеасаблівай «паштовай» дынастыі. Нядзіўна, што, з маленства пазнаёміўшыся з прафесіяй мамы і бабулі, свядома вырашылі звязаць свой лёс з поштай і абедзве дочкі Та

Сёмага кастрычніка па ініцыятыве міжнародных прафсаюзных арганізацый праходзіць Сусветны дзень дзеянняў за дастойную працу. А ў 1999 годзе міжнароднай арганізацыяй працы была прынята Праграма дастойнай працы, у аснову якой лягла канцэпцыя забеспячэння ўсіх працаўнікоў якаснымі і бяспечнымі працоўнымі месцамі, дастойнай і справядлівай аплатай, надзейнымі сацыяльнымі гарантыямі. «Сёння ў Беларусі на ўсіх прадпрыемствах, дзе створана пярвічная прафсаюзная арганізацыя, заключаецца калектыўны дагавор. Гэты дакумент дае дадатковыя, не прапісаныя ў Працоўным кодэксе, гарантыі. Напрыклад, гарантыя занятасці, — зазначае старшыня раённага аб’яднання прафсаюзаў Таццяна Гаманчук. — А сёння прафсаюзы настойваюць яшчэ і на тым, каб кожны калектыўны дагавор утрымліваў норму аб абавязковым падаўжэнні кан

Прыкладаў адданага служэння любімай справе нямала. Адзін з іх — дынастыя педагогаў з пасёлка Шарашэва. Бабуля. Матуля. Дачка... Іх аб’ядноўваюць не толькі кроўныя вузы, але і асаблівы, так бы мовіць, прыроджаны «інстынкт» настаўніка. Нягледзячы ні на што, яны вераць у сілу і прэстыж сваёй прафесіі і шчыра радуюцца за вучняў і перажываюць за іх. Аддаючы сваю душэўную цеплыню выхаванцам, яны з гонарам нясуць высакародную місію, спадзеючыся, што пасеяныя імі зярняткі ведаў абавязкова прарастуць. Знаўца дзіцячых душ — Пачатак нашай педагагічнай эпапеі — як у песні. «Какой счастливый случай…» Памятаеце? — расказвае заснавальніца педагагічнай дынастыі Лілія Рыгораўна Юзэпчук. — Я не планавала быць настаўніцай. Дапамог выпадак. Так здарылася, што ў тым невялікім украінскім гарадку, куды я ў сво

Калі выбіралі на гарадскіх могілках месца для магілы Міхаіла Лукіча Кулешы, наглядчык прапанаваў куточак каля самай агароджы. Маўляў, хто ён такі? Усяго толькі адзінокі стары настаўнік. “Гэта — чалавек-легенда”, — пачуў у адказ. Імя настаўніка хіміі СШ №2 Міхаіла Кулешы шмат гадоў было, што называецца, на слыху ў пружанцаў. Але не памятаю, каб наша “раёнка” расказвала пра гэтага ўнікальнага чалавека. Перашкаджала яго ўласная сціпласць або нейкія іншыя моманты? Напэўна, “моманты” ўсё ж былі: біяграфія педагога не вельмі адпавядала тагачаснаму эталону, не хапала ў ёй партыйна-патрыятычнага складніка. У той жа час, ён і без гучных артыкулаў ведаў, што сапраўдная цана яго працы – трывалыя вучнёўскія веды. Сорамна цяпер: што перашкаджала цікаўнаму журналісту паразмаўляць са славутым нас

Пачатак свайго існавання Лыскаўская школа адносіць да сівой даўніны: у 1715 годзе ў гэтай вёсцы з’явілася ўстанова для навучання мясцовых дзяцей. Хаця дзеля справядлівасці варта дадаць, што першую школу адкрылі тут пры мясцовым манастыры базыльян, аднак атаясамліваць яе з сучаснымі ўстановамі няправільна. Таму лыскаўскія настаўнікі часцей арыентуюцца на іншую дату — 1965 год, калі быў пабудаваны цяперашні школьны будынак. — Тады школа называлася «растучай», бо самымі старэйшымі вучнямі былі васьмікласнікі,— расказвае настаўнік гісторыі, даследчык легендаў і паданняў роднага краю А.С. Папко.— Праз год школа стала дзевяцігодкай, потым — сярэдняй. Яшчэ ў тыя далёкія цяпер гады вучнёўскія класы ў Лыскаўскай школе былі літаральна перапоўнены, а ў асобныя гады колькасць дзяцей, што вучы

Здаецца, не круглая дата — 79 гадоў з дня стварэння райаддзела міліцыі ў Пружанах, але ж мясцовыя праваахоўнікі вырашылі адзначыць яе сямейна-спартыўным святам, што адбылося ў мінулую нядзелю на гарадскім стадыёне. Як зазначыў на пачатку мерапрыемства начальнік аддзела ўнутраных спраў Пружанскага райвыканкама і па сумяшчальніцтве старшыня судзейскай камісіі А.В.Гук, гэтыя спаборніцтвы можна лічыць трэніроўкай перад юбілеем, што адзначаць мясцовыя праваахоўнікі ў наступным годзе. З віншавальным словам да міліцыянераў звярнуўся першы сакратар райкама БРСМ А.М.Бабігорац, які паведаміў, што для самых спрытных падрыхтаваны падарункі, і пажадаў поспехаў у спартыўнай барацьбе. Дарэчы, у склад каманд былі ўключаны не толькі супрацоўнікі міліцыі, але і члены іх сем’яў, таму свята і атрымала статус

З намеснікам дырэктара па жывёлагадоўлі ААТ «Жураўлінае» Марынай Іванаўнай Пазняк знаёмы з тых часоў, калі яна ўзначальвала МТК «Ляжайка». Тады, дарэчы, малочны комплекс быў лепшым у таварыстве па прадукцыйнасці дойнага статка. А ўсё пачалося з дзяцінства. Марына Іванаўна нарадзілася ў 1983 годзе ў горадзе Бяроза. Бацька працаваў брыгадзірам у адной з будаўнічых арганізацый горада, а маці — вахцёрам на мясцовым мясакамбінаце. У сям’і выхоўваўся яшчэ старэйшы брат. Як прызнаецца сама Марына Іванаўна, нават у старэйшых класах яна яшчэ не вызначылася з выбарам будучай прафесіі. З прадметаў больш за ўсё падабалася хімія. Асабліва дзяўчына любіла рашаць задачы. — Быў такі перыяд, калі бачыла сябе настаўніцай пачатковых класаў, — гаворыць Марына Іванаўна. І ўсё ж, як лічыць жанчына, галоўную

Цікава, ці здольныя нашы людзі быць самакрытычнымі? Каб даведацца пра гэта, журналісты «раёнкі» папрасілі прахожых на вуліцах горада назваць самую лепшую і самую дрэнную, на іх думку, рысу ўласнага характару. А заадно ад рэспандэнтаў мы даведаліся, па якіх прыкметах можна распазнаць у натоўпе добрага і кепскага чалавека. Аляксандра: — Шчыра прызнаюся, што я вельмі запальчывая. Магу з нагоды і без накрычаць на чалавека. Праўда, потым хутка адыходжу і пачынаю шкадаваць аб зробленым. Ну, а самая добрая мая рыса — працавітасць. Калі трэба, то магу і горы звярнуць. А што тычыцца іншых людзей, нават не ведаю, што і сказаць: пазнаць іх можна толькі па ўчынках. Мне імпануюць шчырыя і вясёлыя людзі, а калі адчуваю, што чалавек не ідзе на кантакт, не глядзіць у вочы і ўвільвае ад адказу, то і даве

ООО "БелТрактора" требуются: слесарь МСР, сварщик, токарь. Работа в Кобрине. Телефоны для справок: 8-029-850-41-75, 8-016-42-62-6-98.