Профессия

Самы буйны населены пункт Ліноўскага сельсавета — сам аграгарадок Лінова: на тэрыторыі населенага пункта налічваецца без малога 700 двароў, а пражывае амаль 1700 чалавек. Натуральна, у яго старасты Дзмітрыя Каляды клопатаў больш, чым у яго калег, на якіх ускладзены гэтыя грамадскія абавязкі. Грамадскі абавязак Дзмітрый Паўлавіч выконвае ўжо шэсць гадоў. Пра яго адгукаюцца добрымі словамі і паважае як кіраўніцтва сельвыканкама, так і аднавяскоўцы. — Гэта той чалавек, якога не проста шануюць, але і да якога прыслухоўваюцца, — падкрэсліваюць у Лінове. — Ён праводзіць работу з людзьмі, якія вядуць асацыяльны лад жыцця, прычым мае на іх станоўчае ўздзеянне, дапамагае вырашаць пэўныя бытавыя пытанні нямоглым старым, арганізоўвае пахаванне адзінокіх людзей.Мужчына знаходзіцца на заслуж

«Сёння добрага токара не знайсці нават са свечкай», — наракаюць некаторыя спецыялісты. ААТ «Аранчыцкая птушкафабрыка» ў гэтым плане пашанцавала: тут працуе Іван Якімовіч — адказны спецыяліст і проста добры чалавек. У свой час Іван Фёдаравіч паехаў асвойваць спецыяльнасць тэхніка-тэхнолага па апрацоўцы металаў у Крыварожскі тэхнікум руднічнай аўтаматыкі. Як толькі вярнуўся ў родныя Аранчыцы дыпламаваным спецыялістам, працаўладкаваўся на мясцовай птушкафабрыцы. Сёння стаж работы І.Ф.Якімовіча ў таварыстве налічвае без малога ўжо 40 гадоў. У свае семдзесят гадоў токар птушкафабрыкі ўсё яшчэ знаходзіцца каля станка. — Цяпер круціць ручкі ніхто не хоча: моладзі больш даспадобы ціснуць на кнопкі. Вось і атрымліваецца, што не кожны ўмее сёння без разумнай тэхнікі прачытаць чарцёж і як

У гэты пераднавагодні перыяд сур’ёзна рыхтуецца падарыць свята людзям Пружанскі лясгас: зусім хутка работнікі прадпрыемства прыступяць да нарыхтоўкі зялёных прыгажунь, якія павінны ўпрыгожыць дамы пружанцаў. Да гэтай па-сапраўднаму гарачай пары лясная гаспадарка рыхтуецца загадзя, і нават не з пачатку бягучага года… Ляснічы Лыскаўскага лясніцтва Я.У. Стасюкевіч дэманструе навагоднія ёлачкі. Так-так, на ёлачныя базары прадукцыя дастаўляецца не «з Кітая» і нават не з суседніх раёнаў. На іх едуць вырашчаныя на пружанскай зямлі зялёныя прыгажуні. Вось толькі да таго, як заззяе святочнымі агеньчыкамі ёлка, праходзіць нямала часу. — Па-першае, падбіраецца спецыяльнае месца, прыгоднае для вырошчвання навагодніх ёлак,— расказвае галоўны ляснічы Дзмітрый Мечыслававіч Козел, які праводзіц

Жыхары Лінова непадробна рады таму, што маладога спецыяліста Вольгу Кунда накіравалі на першае працоўнае месца ў гэты аграгарадок. Бо з яе прыходам у Ліноўскую амбулаторыю вырашылася праблема недахопу ўрача агульнай практыкі, якая вось ужо некалькі гадоў тут існавала. Дарэчы, Вольга прызнаецца, што, у адрозненне ад большасці яе маладых калег, яна і не хацела затрымлівацца ў гарадской медустанове. — У вясковай амбулаторыі працоўныя будні праходзяць цікавей. Тут я — універсальны доктар: і тэрапеўт, і хірург, і інфекцыяніст, і эндакрынолаг... А ў гарадской паліклініцы давялося б займацца вузкім накірункам, — дзеліцца малады спецыяліст. — Ды і запатрабаванасць сваёй работы, яе значнасць у жыцці мясцовых жыхароў я адчуваю значна вастрэй: і на вуліцы сустрэўшы, просяць палячыць. Шлях у медык

Работниками инспекции надзора и профилактики Пружанского райотдела по ЧС в ноябре 2018 года был проведен мониторинг ОАО «Пружанский РКБО», руководителем которого является Гвоздик Анатолий Федорович. При проведении мониторинга на 17-ти объектах данного комбината было выявлено 127 нарушений законодательства о пожарной безопасности, технических нормативных правовых актов системы противопожарного нормирования и стандартизации. Основными нарушениями стали: на рынках по улице Г.Ширмы и Тормасова: - автоматическая пожарная сигнализация находится в неисправном состоянии, отсутствуют обозначения (знаки) безопасности, в неисправном состоянии первичные средства пожаротушения (огнетушители). в административном здании ОАО «Пружанский РКБО» по ул.Макаренко: - не обеспечено полн

На малочна-таварных комплексах раёна працуюць пераважна жанчыны. А вось у ААТ «Велікасельскае Агра» на МТК «Ліхасельцы» значную частку гэтай нялёгкай работы выконвае жывёлавод В.І.Вялічка. Правесці пералік, вызначыць стан жывёлы, правесці санацыю, прасачыць за кармамі... Працы хапае кожны дзень, але з ёю спраўна спраўляецца гэты работнік комплексу. Віктар Іванавіч вызначаецца сваёй дысцыплінаванасцю, высокімі паказчыкамі і адказным стаўленнем да абавязкаў. І хаця сам ён прыезджы (некалі разам з сям’ёй пераехаў у Вялікае Сяло з Маладзечна), праз амаль два дзесяцігоддзі, дзякуючы добрасумленнай працы, заслужана лічыцца ў мясцовых жыхароў «сваім». Алег Сідарэнка.

Стаж работы страхавым агентам Веры Супрун налічвае ўжо 20 гадоў. За такі працяглы час гэтую ветлівую жанчыну добра ведаюць жыхары Хараўской і Смалянскай зон, а таксама некалькіх вуліц у горадзе — участкаў, якія яна абслугоўвае. На даручаным Веры Мікалаеўне ўчастку заўсёды высокія паказчыкі па асноўных відах страхавання. Напрыклад, добраахвотнае страхаванне будынкаў сёлета ўжо складае каля 85% ад агульнага страхавога поля, страхаванне хатняй маёмасці — 42%. Агульны аб’ём страхавых плацяжоў, сабраных страхавым агентам, па выніках дзесяці месяцаў гэтага года склаў каля 51 тысячы рублёў. Калегі адзначаюць, што В.М.Супрун паспяхова развівае сярод сваіх кліентаў новыя віды добраахвотнага страхавання: напрыклад, страхаванне пераносных партатыўных прылад, рэпрадуктыўнае страхаванне жанчын — ця

У двухпавярховым гандлёвым аб’екце «777», што каля СШ №5, дзе размясцілася нямала магазінаў, нядаўна з’явіўся куток, упрыгожаны надзімнымі шарамі і зробленымі з іх разнастайнымі кампазіцыямі. Гэта свае магчымасці дэманструе індывідуальная прадпрымальніца і шматдзетная маці з в.Смаляны Алёна Вайтовіч. У якасці напрамку сваёй дзейнасці жанчына выбрала бізнес, які стварае людзям добры настрой: падрыхтоўка ўпрыгожанняў з паветраных шароў для разнастайных святочных мерапрыемстваў. Хаця, як прызнаецца Алёна Васільеўна, яшчэ зусім нядаўна яна інакш планавала сваё жыццё. Мяняць планы А.В.Вайтовіч прымусілі... дзеці. Да гэтага моманту жанчына паспела набыць спецыяльнасць прадаўца і крыху папрацаваць па ёй. Але ж змены ў сямейным жыцці — нараджэнне аднаго, другога, а потым і трэцяга дзіцяці — прыму

Родам з невялікай пружанскай вёскі Еськаўцы Мікалай Макарэвіч не бачыў сябе ні работнікам буйнога прамысловага прадпрыемства, ні адказным служачым. «Толькі працаваць на зямлі»,— так планаваў сваё дарослае жыццё хлопец яшчэ з дзяцінства. І паступова ажыццяўляў задуманае: на пераддыпломную практыку прыехаў працаваць у ААТ «Жураўлінае», куды атрымаў накіраванне і пасля заканчэння БАТУ. — Трапіў на працу ў гарачы сезон вясенняй пасяўной. І хаця многае ўжо было знаёма, але ж давялося і пахвалявацца,— расказвае Мікалай Вячаслававіч. Маладога спецыяліста адразу паставілі кіраваць мехмайстэрняй на пасадзе загадчыка: сачыць за парадкам на тэрыторыі і ў ангарах, адказваць за падрыхтоўку і спраўнасць тэхнікі. Са сваімі абавязкамі ён спраўляецца годна. Алег Сідарэнка, фота Сяргея Талашкевіча.

Пружанскі раённы аддзел па надзвычайных сітуацыях запрашае на работу: —узрост: да 27 гадоў; —рэгулярны, стабільны заробак; —графік работы: суткі праз двое; —назначэнне пенсіі пасля 20 гадоў службы; —бясплатнае медыцынскае абслугоўванне. Кантактныя тэлефоны: 7-32-71, 723-95-99 (МТС). Пружанскім РАУС на службу ў органы ўнутраных спраў запрашаюцца грамадзяне ва ўзросце да 30 гадоў, у тым ліку і тыя, хто не прайшоў тэрміновую службу ва Узброеных Сілах, годныя па стане здароўя на пасады: —малодшага начальніцкага саставу (патрабаванні: наяўнасць сярэдняй, сярэдняй спец., прафесійна-тэхнічнай адукацыі); —сярэдняга начальніцкага саставу (патрабаванні: наяўнасць вышэйшай або сярэдняй спецыяльнай юрыдычнай адукацыі). Па пытаннях працаўладкавання звяртацца ў групу кадраў аддзела ўнутраны

Паўтара года мінула з таго часу, як жыхарка Ружан Алена Зайкоўская адкрыла прыватную справу. — Я і сама разумела, што «засядзелася» ў дэкрэтным водпуску па доглядзе за дзіцём. Але, калі б не мая калега Алена Вашкевіч, магчыма, і да сённяшняга дня знаходзілася б у пошуках работы, — прызнаецца цырульных спраў майстар. — Аднойчы яна сказала: «Пайшлі працаваць!» Напэўна, гэта і аказалася тым самым штуршком да дзеянняў. І, нядоўга думаючы, яны вырашылі, што трэба адкрыць сваю справу. Жанчыны, у якіх за плячыма быў багаты вопыт па стрыжках і ўкладцы валасоў, натуральна, вырашылі адкрыць цырульню. Майстрыхі ўзялі ў арэнду пустуючае памяшканне ў будынку, дзе некалі размяшчаўся пасвыканкам. Зрабіўшы там рамонт, сяброўкі пачалі прымаць сваіх кліентаў. З улікам таго, што канкурэнцыя на цырульныя

Багі, дружа, вядзі госцю ў гасціную! — прыгожая бялявая жанчына пяшчотна пагладзіла рыжанькага кокер-спаніэля — і аблавухі кучаравы “паж”, зрабіўшы вакол журналіста некалькі ганаровых кругоў, правёў нас у светлы пакой, які патанаў у хрызантэмах і геранях. Утульна размясціўшыся на мяккай тахце, я стала чакаць віноўніцу майго візіту — 80-гадовую юбіляршу Надзею Іванаўну Казлоўскую-Сапегіну. — А дзе ж яна сама? — пасля няёмкага маўчання асмельваюся спытаць у прыгажуні, якая і сустракала мяне каля парога. — А я і ёсць Надзея Іванаўна... Прызнацца, мне цяжка было паверыць, што жанчына, якая сядзела побач са мной, нядаўна размяняла ўжо дзявяты дзясятак. Як цяжка паверыць і ў тое, што лёс яе зусім не песціў. Бо як звычайна ў народзе кажуць пра жанчын, якія захавалі да такіх гадоў сваю прыгажос