Пружанский тайский бокс, или Как за полгода тренировок получить разряд
Шчыра кажучы, да нядаўняга часу маё ўяўленне пра тайскі бокс было зусім недарэчным: барацьба ды барацьба, дзе сапернікі лупцуюць адзін аднаго. Менавіта таму я і адхіляла далёка не рамантычную прапанову наведаць трэніроўку новай спартыўнай секцыі “муай-тай”, якая нядаўна адкрылася ў Пружанах. І толькі гучныя перамогі нашых хлопцаў на абласных спаборніцтвах прымусілі мяне пераступіць парог спартыўнай залы...
Размінка праходзіла пад традыцыйную тайскую музыку, якая задавала рытм рухам і, здавалася, уводзіла маладых спартсменаў, а разам з імі і мяне, у нейкі транс. Музыка нібы імітавала ход паядынкаў: спачатку гучала плаўна і спакойна, а па ходзе бою рытм паскараўся і ў кульмінацыйныя моманты сутычак набываў апантаны характар.
— У Тайландзе, радзіме “муай-тая”, лічыцца, што падобныя гукі маю
