Экология

Мы все обеспокоены мировой проблемой загрязнения окружающей среды. Однако, что же мы сделали для ее решения? Проект “Искусство для природы” предлагает для начала изменить отношение к данному вопросу по принципу «превращать что-либо разрушительное в нечто творческое». Сортируя мусор и создавая искусство из пластика, стекла и бумаги, мы можем продлить жизнь отходам и защитить окружающую среду от пагубного воздействия человечества. Как говорится, нужно действовать локально, а мыслить глобально. Именно этот лозунг мотивировал команду студентов Азербайджанской Дипломатической Академии провести проект в регионах Азербайджана и Беларуси: городах Шамкир и Пружаны.На начальном этапе проекта “Искусство для природы” был проведен онлайн семинар 19 декабря 2020 года, где участники познакомил

На від з акна паскардзіўся пажылы жыхар г.Пружаны Мікалай Георгіевіч, які звярнуўся ў рэдакцыю па дапамогу. Дзядуля жыве разам са сваёй жонкай-інвалідам у гарадской двухпавярхоўцы. А па суседстве пасяліўся чалавек, які складзіруе каля гаспадарчых пабудоў, якраз перад вокнамі пенсіянера, рознае смецце: макулатуру, металалом, шкло, рыззё і іншыя рэчы, што адпрацавалі свой век. Час ад часу гэты зборшчык смецця, які нідзе не працуе, здае іх на пункты прыёму другаснай сыравіны і такім чынам зарабляе сабе на жыццё.Каб пабачыць усё на свае вочы, журналісты “раёнкі” вырашылі выехаць на месца. Наш адрас не дом і не вуліца…Адрас называць не будзем: такіх месцаў складзіравання смецця ў райцэнтры некалькі – і гэтыя “гарачыя кропкі” добра вядомыя пружанцам, як вядомы і аналагічныя скаргі ад люд

Сёлета лета выдалася надзвычай цёплае. Многія гараджане ратуюцца ад спякоты на гарадскім возеры. Я — не выключэнне. У Пружаны, на сваю малую радзіму, прыязджаю раз на год. На жаль, павінен зазначыць, што з кожным годам гарадское возера зарастае ўсё больш і набывае непрывабны выгляд: чарот ужо з двух бакоў расце, да буйкоў нават не даплыць. Як так?! Возера — гэта такі ж твар горада, як, напрыклад, дарогі (тым больш, што знаходзіцца побач з трасай рэспубліканскага значэння). Расчыстка яго —таксама патрэбная справа, на якую трэба планаваць грошы ў бюджэце.Юрый Аляксеевіч Пятроў. Адказаць чытачу мы папрасілі начальніка аддзела архітэктуры, будаўніцтва і ЖКГ райвыканкама А.В.Бушука. — Пружанскае возера сапраўды даўно не чысцілася, — згадзіўся Аляксандр Вячаслававіч, — бо трэба разумець

Гісторыя ААТ «Пружанскі малочны камбінат» бярэ адлік у далёкім 1939 годзе: узрост салідны — летась калектыў святкаваў 80-годдзе. За гэты час прадпрыемства прайшло шлях ад невялікага па сучасных мерках малакаперапрацоўчага завода да аднаго з вядучых прадпрыемстваў малочнай галіны краіны па вытворчасці сыроў і сухой прадукцыі. Кардынальныя пераўтварэнні на камбінаце пачаліся каля пятнаццаці гадоў таму. Глабальная рэканструкцыя, якой далі старт у 2005 годзе, не спыняецца і па сённяшні дзень. Таксама і за апошнія пяць гадоў у абнаўленне вытворчасці былі ўкладзены вялікія грашовыя сродкі. — Мы фінансуем у праекты з розумам: аснова інвестыцыйнай палітыкі прадпрыемства — абнаўленне вытворчасці з выкарыстаннем рэсурсазберагальных тэхналогій і з улікам павелічэння аб’ёмаў, — падкрэслівае д

18 мая ў рыбалоўных угоддзях Брэстчыны закончыўся перыяд забароны на рыбалку. Выключэнне — судак: забарона на лоўлю гэтай рыбы працягне дзейнічаць па 30 мая. Тым не менш, з 19 мая ўведзена забарона на лоўлю сома звычайнага. Справа ў тым, што гэтая рыба нерастуе пазней за іншыя, калі вада праграецца як мінімум да 18 градусаў. А забарона на лоўлю рыбы ў перыяд нерасту з’яўляецца адной з мер аховы гэтай рыбы, якая, да слова, некалі з’яўлялася чырванакніжным відам. Сом з’яўляецца чысцільшчыкам вадаёмаў: ён ужывае хворую, загінулую рыбу, ствараючы такім чынам здаровую водную фаўну. Як нагадалі ў Бярозаўскай міжраённай інспекцыі аховы жывёльнага і расліннага свету, у перыяд забароны адзін злоўлены сом абыдзецца парушальніку ў 12 базавых велічынь — 324 рублі. І гэта без уліку штрафу

Вугалька і яго трох братоў знайшлі леснікі. У лесе ўпала старая сасна. У ёй аказалася дупло, а ў дупле — чатыры маленькія сляпыя ваверчаняці. Некалькі дзён людзі спадзяваліся, што зніклая маці вернецца да сваіх дзяцей. Цуду не адбылося… Што рабіць? Падымаць сірот на ногі, дакладней, на лапы. — Стукаецца да нас сусед-ляснік, — распавядае Марына Аляксандраўна Навумчык. — Адчыняю дзверы. Бачу, у кошыку круціцца нешта рыжае і пухнатае. Ваверчаняты! Узяла аднаго на рукі, а худзенькае малое цельца, на здзіўленне, такое доўгае, як змейка ў футры, так і выгінаецца. Першая думка: пакарміць. А чым? Нічога ж не ведала пра гэтых дзіўных звяркоў. Карову, свіней трымала, а вось каб ваверчаня гадаваць, то гэта ў мяне ўпершыню. Спрабавала жанчына адкармліваць пухнацікаў малаком з піпеткі. Грэла

Ажно 8 вушастых соў сядзелі на елцы каля спартыўнай залы аграрна-тэхнічнага каледжа. Журналісты палічылі, што гэта — сенсацыя, але супрацоўнікі каледжа і навакольных магазінаў з нас толькі пасмяяліся, маўляў, совы тут жывуць ужо шмат гадоў і лічацца "сваімі". Вялікую елку спачатку аблюбавала адна пара, а з кожным годам "жыхароў" на ёй становіцца ўсё больш. Адметна, што вушастыя совы адносяцца да пералётных птушак, але адпраўляюцца ў далёкія палёты не заўсёды. Магчыма, "вушасцікі" хутчэй за людзей зразумелі характар апошніх зім і не сталі марнаваць сілы. Кацярына ПАШКЕВІЧ, Сяргей ТАЛАШКЕВІЧ (фота).

Сквер сямейных пар, які быў закладзены сёлетняй вясной уздоўж ракі Мухавец, восенню папоўніўся новымі дрэвамі. Яшчэ сем сем’яў далучылася да акцыі, ініцыяванай РК БРСМ і раённай інспекцыяй прыродных рэсурсаў і аховы навакольнага асяроддзя. Дапамогу ў правядзенні яе таксама аказалі работнікі лясгаса і камунальнай службы. Многія маладыя пары прыйшлі разам з дзецьмі, а для некага пасадка дрэва стане першым выкананым пунктам з вядомай тройкі абавязкаў (дрэва-дом-сын). Ля кожнага дрэўца прымацавана шыльдачка з прозвішчам тых, хто яго пасадзіў. Гэта абавязвае да дадатковай адказнасці, бо проста пасадзіць дрэва – мала, трэба яшчэ забяспечыць належны догляд. Цяпер побач з маладзенькімі клёнамі будуць красавацца і чырвоныя дубкі. Але свабоднага месца тут яшчэ хапае, а гэта

Ужо стала добрай традыцыяй рэгулярная дапамога навучэнцаў аграрна-тэхнічнага каледжа пружанскай лясной гаспадарцы. Маладыя людзі штогод з задавальненнем прымаюць удзел ва многіх “лясных’” імпрэзах: вясной, да прыкладу, гэта – дабрачынная акцыя “Тыдзень лесу”, калі ўзнаўляюцца пасадкі, а восенню – акцыя “Чысты лес”, падчас якой праводзіцца санітарная ачыстка лесапаласы. – Зыходзячы з вопыту мінулых гадоў і ведаючы адказнасць хлопцаў і дзяўчат, сёлета быў створаны “лясны” студатрад, які аддана і з веданнем справы працуе ў Ліноўскім лясніцтве. Усе яго члены — дасведчаныя і добрасумленныя людзі. Таму, карыстаючыся выпадкам, хацелася б выказаць вялікую ўдзячнасць адміністрацыі каледжа за іх узорных выхаванцаў, – кажа намеснік дырэктара ДЛГУ “Пружанскі лясгас” Ірына Васільеўна Раман

Сквер сямейных пар быў закладзены ў горадзе як напамін пра тое, што чалавек павінен не толькі стварыць сям’ю, пабудаваць дом, але і пасадзіць дрэва. Цяпер 15 клёнаў, высаджаных па-над рэчкай уздоўж вуліцы Янкі Купалы ў Пружанах, будуць нагадваць пра выкананую місію як мінімум такой жа колькасці сямейных пар. І гэта толькі пачатак добрай справы, якую ініцыяваў РК БРСМ і раённая інспекцыя прыродных рэсурсаў і навакольнага асяроддзя. Пасадка дрэў будзе працягвацца. Як адзначыў напачатку такога пазітыўнага мерапрыемства лідар маладзёжнай арганізацыі Аляксандр Бабігорац, арганізатары былі нават прыемна здзіўлены энтузіязму, з якім адгукнуліся на прапанову пасадзіць сваё дрэва сямейныя пары. А садзілі клёны людзі розных сфер дзейнасці, узросту і стажу сямейнага жыцця,

На адыходзячым тыдні ў Белавежскай пушчы пачаліся будаўнічыя работы па аднаўленні гідралагічнага рэжыму балота Дзікое.Работы запланаваны на перыферыйнай, паўднёва-ўсходняй, частцы балотнага масіву плошчай 330 га. На ўчастку шырынёй каля 500 м і даўжынёй да 7 км трэба будзе пабудаваць больш 20 плацін. Гэта дазволіць стварыць своеасаблівы буфер паміж сельскагаспадарчымі землямі, якія актыўна выкарыстоўваюцца, і натуральным балотам. Напярэдадні пачатку будаўнічых работ на балоце ў райвыканкаме адбылася прэс-канферэнцыя. Каардынатар праграм па Беларусі Франкфурцкага заалагічнага таварыства Віктар Фянчук патлумачыў, што ўчастак для работ быў абраны невыпадкова: інстытут эксперыментальнай батанікі ацаніў становішча балотнага стану. Гэты ўчастак меліярацыйнай сістэмы Клепачы аказ