
Аналітыка. Чужое дзіця? Ужо сваё!
У гэтым матэрыяле я паспрабую прааналізаваць, як з’яўляюцца сіроты пры жывых бацьках, чаму ў сацыяльным прытулку добра, а з бацькамі, няхай небіялагічнымі, яшчэ лепей, як прыйсці да прыняцця няпростага рашэння — стаць блізкім чужому малому.
Кошт пытанняНеаднойчы па родзе сваёй прафесійнай дзейнасці даводзілася сустракацца з сацыяльным сіроцтвам: прытулкі для дзетак, дамы сямейнага тыпу, рэйды ў сем’і, якія знаходзяцца ў сацыяльна-небяспечным становішчы. Было гэта часцей, калі працаваў у газеце Кармянскага раёна. Набачыўся ўсяго. Было нават такое: мы завіталі ў дом адной з небяспечных сем’яў і ўбачылі наступны малюнак — маці спіць п’яная, як кажуць, «у анучах», маленькая дзяўчынка ўзростам у некалькі гадоў неапранутая, поўзае па бруднай падлозе, збірае рассыпаную рысавую крупу і спр