Сямнаццаць гадоў таму — 24 верасня 1998 года ваенны гарадок Слабудка афіцыйна стаў лічыцца вёскай. Дагэтуль догляд жылога фонда, забеспячэнне жыхароў неабходнымі таварамі і многае іншае вырашалася па лініі Міністэрства абароны. Пасля перадыслакацыіі расфармавання вайсковых часцей усе гэтыя клопаты былі ўскладзены на мясцовыя ўлады.
Што змянілася з таго часу ў Слабудцы і ў які бок?
Сведкам усіх гэтых змяненняў з’яўляецца старшыня Пружанскага сельвыканкама У.А.Яцкевіч.
— У дэмаграфічным плане вёска за мінулыя 17 гадоў страціла: насельніцтва скарацілася на чвэрць, зменшылася колькасць дзяцей у мясцовай школе,— расказвае Уладзімір Аляксандравіч.— На гэта ёсць і аб’ектыўныя прычыны, бо са Слабудкі з‘ехала шмат ваеннаслужачых і іх сем’і.
Негатыўна паўплывалі і праблемы, якія давялося вырашаць раённым уладам адразу. У складаным становішчы апынуўся жыллёвы сектар, дзе раптам зніклі многія зручнасці.
Асвятленне было арганізавана хутка (раней вёска забяспечвалася ад вайсковага гарнізона), але патрэбна была газіфікацыя населенага пункта. Праз некалькі гадоў сюды прыйшоў прыродны газ, а разам з ім у частку дамоў быў праведзены водаправод, зручнасцю якога раней карысталіся толькі мясцовыя шматпавярхоўкі.
Звернута была ўвага на стан вуліц у Слабудцы, на транспартныя зносіны з іншымі населенымі пунктамі. Паступова абнаўлялася асфальтаванне, па-новаму ўстанаўліваліся вулічныя ліхтары. Адкрылася аддзяленне банка. Замест трох зачыненых магазінаў было вырашана пабудаваць адзін новы, з больш насычаным асартыментам і сучасным абслугоўваннем. Гэты гандлёвы аб’ект сёння поўнасцю перакрывае запыты слабудчан у прадуктах харчавання. Некалькі гадоў таму ў вёску шэсць разоў на ты-дзень сталі заязджаць прыгарадныя аўтобусы (і гэта ўжо многім зручна, бо да прыпынку на шашы — каля кіламетра), для якіх пабудаваны прыпыначны пункт і адпаведная развязка.
Як расказвае начальнік участка КУВП «Камунальнік» В.М.Гарбатаў, у кожным двары камунальнікамі ўстаноўлены дзіцячыя пляцоўкі: на парк атракцыёнаў яны, зразумела, не падобныя, але раней для дзятвы не было нават элементарных пясочніц.
Цяпер прыступілі да аднаўлення жылога фонду. У доме №8 поўнасцю заменены дах, вядзецца цеплавая рэабілітацыя дома №324, пасля якога прыйдзе чарга і іншых. На частцы дамоў праве-дзены касметычны рамонт, вырашаюцца пытанні па стварэнні безбар’ернага асяроддзя для лю-дзей з абмежаванымі фізічнымі магчымасцямі: зручныя пандусы пабудаваны на ўваходах у дамы №303 і №304.
— Нямала выпрабаванняў нам пакінулі гарнізонныя ўлады ў плане дакументальнага афармлення гаражных масіваў. Цяпер створаны і афіцыйна зарэгістраваны два гаражныя кааператывы, дзейнасць якіх поўнасцю адпавядае заканадаўству.
Разам з гэтым на вастрыні аказалася і праблема ўтылізацыі смецця. Яшчэ з дзясятак гадоў таму Слабудка была адным з лідараў па колькасці стыхійных смеццязвалак. Сёння ў дварах устаноўлены кантэйнеры, на краі вёскі зроблена пляцоўка часовага ўтрымання адходаў, у планах — адкрыць такую ж на супрацьлеглым канцы.
Зразумела, што гэтыя пытанні вырашаліся паступова, гадамі, але рух відавочны для саміх вяскоўцаў і тых, хто часта бывае тут.
Калі праблема адтоку насельніцтва з-за неналаджанага быту страціла сваю актуальнасць, на парадку дня паўстала іншая: незапатрабаванасць моладзі на месцы. Маладыя сем‘і імкнуліся перабірацца ў Пружаны, бо ў Слабудцы ўвогуле не было магчымасці працаўладкавацца.
— На сённяшні дзень на тэрыторыі вёскі адкрыты і дзейнічаюць 18 малых прадпрыемстваў, зарэгістраваны індывідуальныя прадпрымальнікі,— кажа старшыня сельвыканкама.— Працуюць дзе фірмы па вырабе вокнаў, два перапрацоўчыя прадпрыемствы, чатыры аўтарамонтныя станцыі, база лясгаса па вырабе шчапы і іншыя. У хуткім часе пачнуць дзейнічаць яшчэ некалькі прыватных арганізацый, якія заканчваюць стварэнне вытворчых баз.
Пералічваць станоўчыя змены можна і далей, хаця не ўсё так ідэальна, як хацелася б.
Хапае і нявырашаных пытанняў, але іх тэматыка не такая злабадзённая, як раней, а тычыцца арганізацыі вольнага часу вяскоўцаў. Напрыклад, у Слабудцы жыве звыш тысячы чалавек, а няма нават свайго кафэ. Мяркуецца, што такі від бізнэсу будзе тут прыбытковым, і пэўныя напрацоўкі ў гэтым накірунку ёсць.
Ёсць на тэрыторыі Слабудкі і дастаткова вялікі зялёны сквер, які нядаўна добра вычысцілі: магчыма, і тут будзе зроблена мясцовая зона адпачынку.
Таксама прыйшла пара задумацца аб капітальнай рэканструкцыі, а яшчэ лепш — аб будаўніцтве новага дзіцячага садка. Гэтае пытанне вывучаецца раённымі ўладамі.
— Галоўнае, каб такія перамены не спыняліся,— гаворыць У.А.Яцкевіч.— На маю думку, Слабудка значна змянілася ў лепшы бок за апошнія гады. І звароты грамадзян, якія паступілі ад слабудчан у адрас сельвыканкама на адной з апошніх сустрэч з вяскоўцамі, тычацца звычайнай паўсядзённасці.
А напрыканцы яшчэ адзін цікавы факт: упершыню за апошнія 17 гадоў летась у Слабудцы зарэгістраваны шэсць нованароджаных.
Алег Сідарэнка, фота Сяргея Талашкевіча.