Нядаўна на службу ў культавыя ўстановы горада прыбылі новыя служыцелі: айцец Дыянісій Папоў дапамагае благачыннаму здзяйсняць набажэнствы ў Свята-Аляксандра-Неўскім храме, а ксёндз Павел Ярашэвіч апякае вернікаў у касцёле Унебаўзяцця Прасвятой Дзевы Марыі.
Каб пазнаёміцца з імі, мы задалі абодвум аднолькавыя пытанні.
1. Колькі Вам было гадоў, калі адбылася Ваша сустрэча з Богам? Які Ён?
2. На якой мове размаўляеце з Богам, а на якой служыце?
3. Рэлігія і навука, вера і веды – сумяшчальныя паняцці?
4. Што значыць быць хрысціянінам у XXI стагоддзі?
5. Ваша любімая запаведзь?
6. Хто такі бліжні? Якой павінна быць паўсядзённая міласэрнасць?
7. Што чытаюць і глядзяць святары? Якая кніга, фільм могуць прынесці карысць душы і прымусяць чалавека задумацца пра Бога?
8. Няхрышчанаму чалавеку шлях у Рай закрыты?
9. Як ставіцеся да субкультуры, маладзёжных плыняў, якіх зараз шмат?
10. Хрысціянін і сацыяльныя сеткі – сумяшчальныя?
11. Святар можа быць няверуючым?
12. Пра што Вы марыце?
Айцец Дыянісій:
1.
— Гасподзь запрасіў мяне пазнаёміцца з Ім у школьныя гады. У класе пятым мяне прывабіла серыя публікацый пад назвай “Біблейскія апавяданні і паданні” ў часопісе “Мурзілка” – пра стварэнне свету, Адама і Еву, Вавілонскую вежу і Ноеў каўчэг. Гэта і было тое зерне, якое залегла ў маім сэрцы. Праз некаторы час я з татам прыйшоў да Бога ў госці – у Пакроўскі сабор г. Баранавічы. Там адчуў таямнічую і цёплую атмасферу Яго дома. Сёння Бог для мяне – сапраўдны Бацька, які дае мне ўрокі жыцця і вядзе мяне па ім бяспечнымі сцежкамі.
2.
— Па традыцыі служу Богу на царкоўнаславянскай мове, а размаўляю на мове сэрца і ўчынкаў.
3.
— Несумненна, так. Пра гэта кажуць нават выбітныя навукоўцы. Вывучаючы Сусвет, адкрываючы законы прыроды, немагчыма заставацца атэістам і сцвярджаць, што Бога не існуе.
4.
— Цяпер залаты час для таго, каб адкрыта верыць у Хрыста: у нашай краіне за веру не праследуюць, не пазбаўляюць жыцця. З іншага боку, сёння патрэбна мець мудрасць, каб адсякаць той псеўдахрысціянскі сурагат, які падаецца са сродкаў масавай інфармацыі. Жыць у свеце, напоўненым хлуснёй і спакусамі, і заставацца верным Богу словам і ладам свайго жыцця, а таксама ў гэтым ключы выхоўваць сваіх дзяцей – вось выклік XXI стагоддзя.
5.
— “Залатое” правіла апосталаў: не рабіць іншым таго, чаго сабе не жадаеш.
6.
— Вычарпальны адказ дае Ісус Хрыстос у прыпавесці пра міласэрнага самараніна. Гасподзь кажа: «Што зрабілі аднаму з малых братоў Маіх, тое зрабілі Мне». Вось вам прыклад: едзеш за рулём аўтамабіля і бачыш, што на дарозе галасуе чалавек, – спыніся і падвязі.
7.
— Такіх кніг і фільмаў мноства! Асабіста для мяне такой кнігай з’яўляецца Біблія. А калі казаць пра свецкую літаратуру, то падабаюцца гістарычныя кнігі, заснаваныя на рэальных падзеях. Цікава прасочваць, з якімі цяжкасцямі галоўным героям даводзілася сутыкацца і як яны пераадольвалі рознага роду выпрабаванні. Гэтыя кнігі здольныя павярнуць мысленне няверуючага чалавека да Бога. Што да фільмаў, то старую савецкую класіку, якая, што цікава, стваралася ў атэістычную эпоху, заўсёды гляжу з непадробнай цікавасцю. У ёй ёсць мараль, цеплыня і душэўнасць.
8.
— Рабаўнік на крыжы першым увайшоў у Рай, хоць і не быў ахрышчаны. Памятайце і пра тое, што не кожны ахрышчаны туды ўвойдзе.
9.
— Сярод мноства плыняў субкультуры ёсць цалкам прымальныя, якія не нясуць у сабе нічога дрэннага. Да іх можна аднесці, напрыклад, рух графіці, байкераў, прыхільнікаў спартыўнага ладу жыцця… Значна шырэй спіс даволі сумніўных плыняў, якія не стасуюцца з хрысціянскім міралюбным духам, паколькі нясуць у сабе, у прыватнасці, тыя ж скінхеды, разбуральную сілу. Таму маладым людзям трэба быць вельмі ўважлівымі ў выбары сваіх забаў. Хоць для Бога, безумоўна, дарагі кожны чалавек на зямлі.
10.
— Калі жадаешь паразмаўляць і паразважаць з блізкімі табе па духу людзьмі, то чаму б і не скарыстацца гэтым сучасным сродкам сувязі? Але сядзець у інтэрнэце дзеля сумніўных лайкаў і пустых каментараў – гэта, лічу, бессэнсоўны занятак. Як казаў апостал Павел: “Усё мне можна, ды не ўсё на карысць”.
11.
— З такой з’явай, на шчасце, не сутыкаўся, але не выключаю падобнага сумнага стану нават у святара.
12.
— Усё, што я загадваў у Калядную ноч, заўсёды збывалася – і я гэтаму вельмі рады. Большага мне і не трэба. Дзякуй Богу за ўсё!
Ксёндз Павел:
1.
— У адрозненне ад многіх людзей, якія шукаюць Бога ўсё сваё жыццё, мне вельмі пашанцавала: я нарадзіўся ў сям’і, дзе бацькі (тата – каталік, мама – праваслаўная) і бабуля рэгулярна наведвалі храм. Таму, можна сказаць, я “з пялюшак” ведаў, дзе жыве Бог. Але толькі ў гадоў 16 адбылася мая асабістая сустрэча з Ім: нягледзячы на мой не ва ўсім удалы жыццёвы вопыт і пэўны стыль жыцця, Гасподзь не адвярнуўся ад мяне і прыняў, як самае дарагое дзіця. З той пары я касцёл не пакідаю, а Бога ўспрымаю, як Тату, любячага і ў той жа час строгага, які выхоўвае і загартоўвае мяне ў цяжкасцях.
2.
— Так склалася, што набажэнствы ў касцёле праходзяць на беларускай і польскай мовах. А ў простым жыцці я дадаю і рускую, паколькі шмат хто з маіх блізкіх і сяброў размаўляе менавіта на ёй. Няма святых моў, любая гаворка на зямлі – гэта апостальскі дар. На якой бы мове да Бога ні звярнуўся, Ён пачуе і зразумее.
3.
— Ніякіх супярэчнасцей, як любяць заяўляць атэісты, паміж гэтымі паняццямі не існуе. “Цудоўнае ўладкаванне космасу і гармонія ў ім могуць быць растлумачаны толькі тым, што Сусвет быў створаны па задуме ўсёмагутнай Асобы. Вось маё першае і апошняе слова”, – сведчыў Ісаак Ньютан.
4.
— Сёння, як і ў іншыя часы, трэба быць вельмі паслядоўным у сваёй веры і, спадзеючыся на Бога, не адступаць ад Яго запаведзяў ні на ёту. Не проста звацца хрысціянінам і рэгулярна хадзіць на набажэнствы, а кожным сваім учынкам па-за сценамі храма, кожным словам, вымаўленым першаму сустрэчнаму, сведчыць аб тым, што ты варты звацца вучнем Хрыстовым. Як сказаў Гасподзь: “Па тым пазнаюць, што вы Мае вучні, калі бу-дзеце мець любоў між сабой”.
5.
— “Любі Госпада Бога твайго ўсім сэрцам тваім, і ўсёй душою тваёю, і ўсім разуменнем тваім” і “Любі бліжняга свайго, як самога сябе” – на гэтых дзвюх запаведзях трымаецца ўвесь закон.
6.
— Кожны чалавек, сустрэты на вашым шляху, – бадзяга, ці алкаголік, ці нават адкрыты нядобразычлівец і вораг – і ёсць ваш блізкі. І вы па вызначэнні, калі лічыце сябе хрысціянінам, павінны працягнуць яму руку дапамогі, як свайму сваяку ці сябру. Як бы цяжка – не будзем хітрыць – у такіх выпадках не было. Міласэрны Гасподзь убачыць вашыя добрыя намеры і ў адказ дапаможа вам.
7.
— Калі вы шукаеце Бога, то, упэўнены, у любой кнізе, у любым фільме можна Яго знайсці – у асобах тых герояў, якія робяць дабро і шукаюць праўду на зямлі. Уласна мяне вельмі кранулі кнігі Уільяма Янга “Хаціна” і “Ева”. А з фільмаў рэкамендаваў бы паглядзець, напрыклад, нядаўна зняты фільм “Зялёная кніга”, у якім паказана пераўтварэнне чалавека і апяваюцца лепшыя хрысціянскія каштоўнасці – дабрыня, пакорлівасць і любоў.
8.
— Дзверы ў Рай зачыненыя толькі для тых, хто свядома туды ісці не збіраецца.
9.
— У першую чаргу, глядзець трэба на душу чалавека, а не на яго знешнасць: нярэдка бывае, што за прыгожымі тварамі могуць хавацца даволі цёмныя асобы, а пад «іракезамі» панкаў, наадварот, – тонкія, ранімыя душы. Увогуле Святы толькі Гасподзь – Яму і судзіць усіх нас, грэшных. Храм Божы адкрыты для ўсіх.
10.
— Калі ўспрымаць сацыяльныя сеткі як спосаб камунікацыі і евангелізацыі людзей, то чаму б і не. Свет не стаіць на месцы, развіваецца. Павінны ўдасканальвацца і формы хрысціянскай місіі. У сацыяльных сетках – велізарная аўдыторыя, выказаныя ўслых думкі імгненна разносяцца па ўсім свеце. Чаму б гэтым і не скарыстацца хрысціянскім прапаведнікам?
11.
— На жаль. На маім шляху сустракаліся такія «ваўкі ў авечых шкурах», для якіх служба Богу – проста работа. Бог ім суддзя.
12.
— Адкажу так: у мяне няма завоблачнай мары, паколькі атрымаў ад жыцця ўсё, што хацеў. Але ёсць заданне: пражыць так, каб мне не было сорамна ні перад людзьмі, ні перад Богам.
Падрыхтавала Алена ЗЯЛЕВІЧ.
Фота Сяргея ТАЛАШКЕВІЧА.