З дапамогай нашых чытачоў мы працягваем наносіць аб’екты на турыстычную карту раёна. Вось з такой
цікавай прапановай выступіў нехта, хто падпісаўся Турыст-аматар:
“А што, калі турыста прывабліваць на Пружаншчыну не аднаразова (паглядзець які-небудзь будынак), а штогод, выкарыстоўваючы гістарычную спадчыну для нараджэння новых традыцый? Напрыклад, можна ўключыць у турыстычную карту сыраварню ў Белавусаўшчыне 
(фота №1), ды і ў цэлым аб сядзібе Швыкоўскіх, да якой яна адносілася, можна расказаць і паказаць хаця б план і фатаграфіі (яны ёсць).
Затым прарэкламаваць, што Пружаншчына мае вялікія традыцыі ў сыраваранні (сыраварні каля 200 гадоў!). Можна арганізаваць штогадовы сырны фестываль. Напрыклад, у раёне Воднага і Лядовага палацаў. І ад Белавусаўшчыны недалёка, і штогадовы паток турыстаў будзе запаўняць гасцініцу, якую хутка павінны дабудаваць.
Ну, а на фестывалі можна прыдумаць кучу «фішак»: і дэгустацыя прадукцыі Пружанскага малочнага камбіната і “Юнімілка”, і спаборніцтвы па збіванні масла на бабуліных маслабойках, і конкурс на лепшую страву з сыру сярод кулінараў, нават «рэкорд Гінэса» можна паставіць — на самую вялікую галоўку сыру!”.
Жыхар Слабудкі лічыць, што турыстам неабходна паказаць гэтую вёску
(фота №2). На жаль, шэраг гістарычных будынкаў знесены. Але засталіся аб’екты 19-га стагоддзя: калодзеж-калонка, калодзеж часоў Міхайлаўскага штаба, а таксама нямецка-расійскія могілкі 1914-1918 гадоў.
Паступіла прапанова дадаць на “карту” і рэшткі будынка сінагогі ў Ружанах
(фота №3). Будынак датуецца XVIII стагоддзем.
Зацікавіць турыстаў можна і легендамі. Напрыклад, ля вёскі Поланск стаіць калона
(фота №4), якую мясцовыя жыхары і па сёння звязваюць з імем удзельніка Грунвальдскай бітвы Завішы Чорнага. Дарэчы, гэтае імя ўзгадваецца ў рамане Генрыка Сянкевіча “Крыжаносцы”.
А што прапануеце Вы?
Падрыхтавала Кацярына Пашкевіч.
Фота з архіву рэдакцыі.